"...kendi kendime yarattığım boşluğa dayanamıyorum."
Tutunamayanlar, Oğuz Atay
Melike POYRAZOĞLU
Sarp üçüncü kez karşısına hazır geldiğinde Melike kendini yatağın diğer tarafına attı. Ardından nefes nefese konuştu.
"İyi misin bebeğim."
Sarp genç kızın üzerine kollarından destek alarak çıktı.
"Dinlenmeye ihtiyacım var sanıyordum sana ihtiyacım varmış."
Sarp Melike'nin boynunu ısırırken Melike gülerek boynunu diğer tarafa çekti.
"Sevgilim yoruldum..."
"Yorgunluğu alıyor bak bana. Hadi bebeğim..."
"Beni yoran sensin ama."
Sarp Melikeyle göz göze geldi.
"Neydi cümlemiz. Karım olay tadını çıkarmayacak mıyım?"
Melike gülerek karşılık verdi Sarpa. Gecenin kör saatlerine kadar uyanıklardı iki tutkulu genç. Sabah alnına değen dudaklarla açtı Melike gözünü.
"Uyu sevgilim."
Melike Sarpa baktığında kocasını hazır gördü.
"Saat kaç?""Beş buçuk."
"Bir saat olmuş yorgun değil misin?"
"Karım yorgunluğumu aldı. Sen uyu dinlen beni düşünme. Seni seviyorum."
"Nereye gidiyorsun?"
"Gece kulüplerinden birinde sıkıntı çıkmış ona bakıp şirkete geçeceğim toplantım var."
"Tamam. Dikkatli ol sevgilim."
Sarp karısını dudağından hafifçe öperken konuştu.
"Her zaman. Sende dikkatli ol. Daniel bu gün evde olacak istersen yanına gidebilirsin evden çıkmıyormuşsun Volkan öyle söyledi."
"Evimi seviyorum."
Sarp son zamanlardaki Melike'nin ruh halinin değişikliğini biliyordu üzerine gitmeden şakaya vurdu.
"Biliyorum beni sevdiğini ama biraz gez hava al."
"Kimsem yok ki tanımıyorum kimseyi tek gezmekte sarmıyor herkes yiyecek gibi bakıyor. Türk olmam... Her neyse."
"Ecdadımızla alakalı. Sana karşı nazik değiller mi?"
Melike tepki vermedi. Sarp bunu zihnine not aldı. Hesap sorulması gereken şeyler vardı anlaşılan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
📘ÖLÜMCÜL AGÂH🍷
Roman d'amour"Kan yemini..." "Ne!? Kan mı bunlar?" "Kan yemini bizi birbirimize bağlar. Vücudumuza işlediğimiz semboller de bunun kanıtıdır." 🍷📘 "Kan yemini güçtür. Güvencedir ve bağlılıktır. Kan yemini bozulmaz. Onu ancak ölüm bozar. Kan yemini ettiğin kişiye...