𝐓𝐔𝐅𝐀𝐍| 𝐁𝐱𝐁

23.

"Sigaranız var mı?" Ne zamandır sigara içmiyordu? 4 yıl mı?

"Var kardeşim." Cebinden çıkardığı sigarıyı ilgiyle yakışıklı, uzun boylu adama uzattı.

Onu daha önce hiç buralarda görmemişti. Sakin görünse de, yüzüne öfkenin gölgesi düşmüştü. Kahverengi gözleri siyahlaşmış, buz gibi ifade taşımıştı.

"Eyvallah!" Dudağının arasına yerleştirdiği tütünle çakmağı uzatan adama eğildi. Derin bir nefes çektiğinde, içmeyi özlemediğini fark etti, hatta bu tattan artık nefret ettiğini de.

"Buralara yabancı gibisin?" Kirli sakallarını kaşıdı beğeniyle, iri adam gibisini daha önce görmemişti. Gençti, yakışıklıydı, iri gövdesi iyi bir sporcu olduğunu söylüyordu. Düzgün fiziği, orantılı kaslara sahipti. Kendi kirli sakalının aksine, onun kemikli yüzüne yakışmıştı.

"Öyleyim." Sigarını yere atmadan önce etrafına baktı. Çöp kutusu görmediğinde yere fırlattı öfkeyle. Sigarayı ayakkabının ucuyla ezerken mırıldandı. "Birini arıyorum. Adı Görkem."

"Hayrola, ne işin var Görkemle?" Neden onu arıyordu ki şimdi? Acaba bir iş mi verecekti?

"Bir iş vereceğim. Parası iyi olan bir iş." Karşında duran adamın ilgiyle parlayan gözlerine tiksintiyle bakmamak için zor tuttu kendisini. "Arkadaşların yok mu? Yalnız çalışmadığını söylediler bana, hepiniz lazımsınız. İş büyük"

"Ne kadar büyük?"

"Sana iki bin kazandıracak kadar büyük." Gözleri parladığın da, o gözleri bulunduğu yerden sökmek geçti içinden.

"İsim neydi senin arkadaşım?"

"Tufan." Elini uzattı. Tufan tutmadan gözlere bakmaya devam etti. "İşin şimdi halledilmesi gerek, çağır arkadaşlarını da anlatayım." Bıkkınlıkla soludu. Bir grup geri zekâlı ile uğraşmak zorunda kalacaktı şimdide.

"Beş dakika bekle, gelirler şimdi." Telefonuna başı düştüğünde, Tufan etrafına baktı. Mahalle kahvesinin önünde ayakta dikiliyorlardı. Canı sıkkındı. Öfkesi o kadar tazeydi ki, cehennem ateşi teninde karıncalanıyordu.

On beş dakika sonra gençler, bir bir geldiğinde Tufan, sessizce izledi hepsini. Hepsi de yapılı çocuklardı. Spor solunu boş bırakmadıkları belliydi.

Bu yaşta eşkıyalığa soyunmuşlardı demek. Geldiği andan beri gözlerini üzerinden ayırmayan Görkem'e döndü ilgisizce. Parmaklarını kıracaktı tek tek. Sonra kolunu kıracak acı çekişini zevke oturup izleyecekti. O zaman işte sigara yakacaktı.

"İş nedir?" Herkes toplandığında mırıldandı. Hala Tufanı hayranlıkla süzdüğünün farkında değil gibiydi.

"İş..." Düşünceli bir şekilde oğlanlara baktı. "İş, sizi çıktığınız deliğe geri tıkmak!" Hepsi afallarken sırttı. Birbirine attıkları bakış o kadar komikti ki öfkeli olmada oturup gülerdi.

Tufan öfkeyle mırıldananları umursamadan kendisine atılan oğlana kafayı gömdü. Yere yığılan oğlana baktı. Bu kadar mıydı yani? Daha eğlence başlamadan bayılmış mıydı?

Görkem, ahlaksız küfürlerle ona geldiğinde yumruğunu yüzüne geçirip, elini tuttu.
Şimdi zevkle adam dövmenin tadını çıkaracaktı.

Yaklaşık 10 dakika sonra acı dolu inlemeler mahallelinin şaşkın bakışlarına karışırken, Tufan yerde kıvranan adamlara baktı. Hepsi o kadar çabuk pes etmişti ki, attığı hiç bir yumruktan zevk almamıştı.

İlk yumrukla yere yığılan ya bayılıyordu ya da ikinci defa ayağa kalkmayacak kadar korkuyordu.

Parmaklarını ve kolunu kırdığı Görkemin üzerine eğildi. Adamın acı dolu yüzünü izledi.

"Baran'ı hatırladın mı?" Oğlanın iç cebinden ucuz tütünü aldı. "Hani tecavüzle korkuttuğun çocuk, mahallede kabadayılık yapıp hastanelik ettiğin çocuk!" Çakmağı aldı, yaktığı sigarasından iç çekti. Gözlerinin perdesinde Baran'ın yüzü vardı.

"Bir kişiye, beş kişi dalacak kadar adamdınız madem, niye bu kadar çabuk pes ettiniz? Babasına söyleyin, kokusu Baran'ın olduğu sokağı doldursa seni öldürecekmiş deyin. Parmağı onu gösterse, kemiklerini yakacakmış deyin." Doğrulup onu izleyen mahalleliye döndü umursamazca, uzun bir süreden sonra ilk defa dudağının arasındaki mereti zevkle içiyordu.

Herkes onu izlerken, bakkalın yanına park ettiği arabaya ilerledi. Yeni aldığı arabayı gösterecekti Baran'a, ama gel gör ki hastane yatağında uyuyan oğlan hiç bir şeyin farkında değildi.

Tufan, aşkım düşüyorum sana...