𝐓𝐔𝐅𝐀𝐍| 𝐁𝐱𝐁

26.

Küçük bir şarkı önerisi de bırakıyorum. Şu aralar kendisi favorilerimden olur. Sizde öneri bırakabilirsiniz. 💜

"Hadi!" Odaya doğru bir kez daha seslendiğinde botlarının bağcıklarını üstün körü bağladı. Üstündeki kabanın cebinden çalan telefonu sessizse alırken, odadan çıkan oğlana baktı.

"Gitmek zorunda mıyız?"

"Evet. Çocuklar on defa gelin diye aradı. Hem senin içinde değişiklik olur."
Oğlanın askıda olan montunu uzattı. "Çabuk giyin, yemek için bizi bekliyorlar."

"Gitmek istemiyorum ama." Tufan, gözlerini yumdu bir kaç saniye, sabır dilenirken oğlana baktı.

"Yılbaşı gecesini evde tek başına mı geçirmek istiyorsun?" Saatlerdir oğlanı yılbaşı partisi için ikna ediyordu.

Ama Baran inat etmiş ve çıkmayacağını söylemişti. Bir hafta evde tıkılı kalması bir yana okula gitmemek için bile zorluk çıkarıyordu.

"Hayır. İkimiz evde takılırız." Kaşlarını kaldırıp, sorarcasına baktı.

"Olmaz, o eve gideceğiz. Hem Fatih, Semih ve Eymen' den başkası olmayacak." Kapıyı açtı Baran ayakkabılarını giyerken. "Hem neden gitmek istemiyorsun?"

"Sadece..." Tufan'la yalnız geçirme hayaliyle dolmuştu kalbi. Bir haftadır onunla ilgileniyor, tüm ihtiyaçlarını karşılıyordu.

Hastanedeki öpüşmelerinden sonra hiç bir şekilde yakınlaşmamışlardı. Tufan sürekli ondan kaçıyor gibi geliyordu. En ufak yakınlaşma sırasında kendini uzaklaştırıyordu.

Neden yaptığını anlamıyordu. İstediğini sürekli gösterse de bir şekilde kendisini tutuyor ve uzak duruyordu.

Eğer biraz daha kendi kendine tatmin olursa hiç düşünmeden atlayacaktı Tufan'ın üzerine. Evden çıktı. Merdivenlere yöneleceği sırada Tufan elini tutmuş ve yanına çekmişti.

"Korktuğunu biliyorum." Oğlana baktı. Okyanus mavileri dalga dalgaydı. "Ama ben yanında olduğum sürece hiç bir şeyden kaçma ve korkma."

asansör kapısını kendine çekip içeri girdiğinde, Baran daha da sokuldu. Nefesini düzenlemeye çalıştı.

Asansör usulca kayarken Tufan oğlana döndü "İçki içer misin? Bu gece oyun oynarken bir bardak içerirler."

"Dayanaksızım. Bira olursa içerim ama diğer türlü çabuk çarpıyor."

"Rahat ol. Evde çıplak dolaşıp, kimseye dokunmadığın sürece sorun yok."

Baran gülümseyip oğlana döndü. Asansör kapısını itip çıkarken mırıldandı "Peki sana dokunabilir miyim?"

Tufan, elini hala bırakmadığı oğlana döndü. "Cesur çıktın. Sınırları geçmediğin sürece."

Yanakları kızardığında gözlerini kaçırdı. "Sınırların ne peki?"

Arabanın önünde durduğunda ona döndü Tufan. Oğlanın bu meraklı halini anlamasa da, boş vermişti. Kapıyı açarken hala cevap bekleyen Baran'a baktı "Senin için pek sınır çizdiğim söylenemez."

Şok bir şekilde boşluğa bakakaldı. Yanakları, boynu domatese dönmüştü. Sınır yok muydu ? O zaman bu aptal adam neden bütün hafta boyunca kaçmıştı ondan?

"Binmeyecek misin?"
Arabanın etrafından dolanıp hızla yerine kurulduğunda yanında duran adama kısa bakış attı.

'Bu gece o sınırlar geçilecek!  Olsa da olmasa da!' 

Evet arkadaşlar karakterlerimi de delirttiğime göre içim rahat ders çalışabilirim jsnxkmfkdjdkd