Adaletin terazisi dengelidir.
Adaletin kılıcı caydırıcıdır.
Adalet tarafsızdır.
On yedi yaşında şüpheli bir aracın kendisine kasıtlı olarak çarpmasıyla küçüklüğünden bu yana yapabildiği en iyi şeyi, dans etmeyi bırakmak zorunda kalan Şeyda, acımas...
Selamlaaar❤️ Bölüm atmayalı bir ay oldu ve bu kadar uzun bir ara vereceğimi tahmin etmiyordum. Ama gelip ajandamın ocak ayı programına baksanız bir şeyler yazmayı beceremeyecek bir yoğunlukta olduğumu görürdünüz.
Aslında bölümü cuma akşamı atmayı planlıyordum ama bir önceki bölüm yorum sınırını aştığı için ısrarınıza dayanamayıp çarşambaya çektim. Bir önceki bölüme gösterdiğiniz ilgiden bundan sonraki tüm bölümlere de istiyorum, haberiniz olsun. 🌚
Oldukça keyifli ve düşüşlü bir bölüm oldu. Hepinize keyifli okumalar! ❤️
Bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen.
SINIR 80+ OY 300+ YORUM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ❅ 33 "GÜNEŞİN DOĞUŞU"
Öykü salonun kapısını kapatıp bizi Sıraç'la baş başa bıraktığında gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırıyordum. Sıraç'ın yüzünü göremiyordum ama kendine benim kadar hâkim olamadı, küçük bir gülüş dudaklarından kaçtı. O gülüyorken benim direnç göstermeye devam etmem faydasızdı, bu yüzden kıkırdamaya başlamam an meselesi oldu. Başımı çevirip ona baktım, gözlerini deviriyordu. "Cadıya bak."
Dudaklarını diliyle ıslatıp gülüşünü dindirmeye çalışırken gözleri bana döndü, keyfinin yerine geldiğini bakışlarındaki parıltılardan anlayabiliyordum. "Filmimizi seçecek misin artık?"
"Seçeyim," Ondaki gözlerimi aldım ve televizyona bakarak izleyebileceğimiz seçenekleri tek tek geçmeye başladım. "Hangi tür seversin?"
"Aksiyon filmlerine bayılıyorum. Şu sinemada seçtiğin filmi de çok sevmiştim mesela."
Gökalp'le gideceğimiz ancak daha sonra birkaç misafirin daha eklendiği sinema gecesi, Sıraç'ın habersiz gelişiyle benim için bir cehennem olmuştu. O yanımda otururken ne filme odaklanabilmiş ne de zırdeli gibi çalışan aklıma dur durak geçirebilmiştim.
Başımı çevirdim, gözlerimi onunkilere doğru kaldırdım. "O filmi yanlışlıkla seçmiştim."
Bakışları benimkilere dönerken sakin bir şekilde gülüyordu. "Yanlışlıkla mı, nasıl becerdin?"
"Hiç sorma," Televizyon ekranından film bakmaya devam ettim. "Ama inan bana, şanslı günümdeymişim," O gece sinemadan sonra bir kafeye gidip oturmuştuk ve çıkışında yaşanan olayları hatırlayınca yüzümü buruşturmam kaçınılmaz oldu. "Gerçi sonrası pek de harika değildi."
Birkaç saniyelik sessizliğin ardından derince nefeslendiğini duydum. "İki elin kanlıydı ama yine de arabama binmen için sana ısrar etmek zorunda kaldım. Şimdi olana bak, arabama binmekle ilgili problemin kaldığını sanmıyorum."
