Adaletin terazisi dengelidir.
Adaletin kılıcı caydırıcıdır.
Adalet tarafsızdır.
On yedi yaşında şüpheli bir aracın kendisine kasıtlı olarak çarpmasıyla küçüklüğünden bu yana yapabildiği en iyi şeyi, dans etmeyi bırakmak zorunda kalan Şeyda, acımas...
Bölümü geç yazmaya başladım ancak başına oturduktan iki üç gün sonra tamamlayabildim. Bu bölüm tamamen başına oturduğum gibi gelişti ancak gerçekten keyif alarak yazdım. Umarım siz de beğenirsiniz.
İTHAF • sineemaslaan • sumbullubahce
Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın! Keyifli okumalaaaar 🔥🌚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ❅ 23 "BEYAZ BAYRAK"
Evin kapısını anahtarla açarken Sema'nın uyuma olasılığına karşın oldukça sessiz davranmaya çalışıyordum. Kapıyı açtığımda salondan gelen televizyonun ışıkları, Sema'nın yatağında olmadığını anlamama sebep olmuştu. Sessiz olma çabasını bir kenara bırakarak eve girdim, montumu çıkartıp portmantoya astım ve kafamı salonun kapısından uzatıp içeriye baktım. Sema bir prenses gibi iki avucunu birleştirerek çenesine yaslamış uyuyordu, açtığı filmin bitmesini belli ki bekleyememişti.
Seslere karşı duyarlı olduğunu bildiğim için onu korkutmamaya dikkat ederek salona adımladım, ışığı açarak ona doğru yürüdüm. Kolunun hemen yanındaki kumandayı alıp televizyonu kapattığımda kapalı göz kapakları titreşmişti ve uyku pozisyonunu değiştiriyordu.
"Sema,"
Uyku mahmuru bir mırıltı çıkarttı.
"Sema hadi kalk yerine yat."
Bu sefer beni onaylar bir mırıltı çıkarttı ancak yatmaya devam etti. Koltuktaki boş yere kalçamı sığdırdım ve üstten ona baktım.
"Sana söylemem gereken bir şey var."
Koltuğun üzerinde daldığı tatlı uykusunu bana tercih etti ve sessizliğini koruyarak beni duymazdan geldi.
"Sıraç bana yemeğe çıkmayı teklif etti," Vücudu hiç hareket etmedi, yüzündeki hiçbir mimik oynamadı. Yalnızca, cümlemi tamamladıktan bir saniye sonra gözleri tereddütsüz açıldı. Badem gözleri benimkilerini bulduğunda hâlâ ifadesizliğini koruyordu ancak bakışlarının konuştuğu dile hâkimdim. "Ve ben de kabul ettim."
Sıraç'ın beni yemeğe davet edişi Sema'yı yalnızca gözlerini açtıracak kadar şaşırtmıştı ancak son cümlem bir darbeydi. Ben ne olduğunu anlayamadan yattığı yerden doğruldu ve bağdaş kurduktan sonra uyku mahmurluğu çevresine yansımış gözlerini büyüttü.
"Ne dedin sen?" dedi kaşlarını şaşkınlıkla çatarak. Elini şakaklarının yanında salladı. "Sanırım hâlâ rüya falan görüyorum. Birazdan hamileyim falan da dersin sen."
