Adaletin terazisi dengelidir.
Adaletin kılıcı caydırıcıdır.
Adalet tarafsızdır.
On yedi yaşında şüpheli bir aracın kendisine kasıtlı olarak çarpmasıyla küçüklüğünden bu yana yapabildiği en iyi şeyi, dans etmeyi bırakmak zorunda kalan Şeyda, acımas...
Hepinize keyifli okumalar ve hayırlı bayramlar! 💃🏻 Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın. 🐥
SINIR 120+ OY 200+ YORUM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ❅ 38 "EV ARKADAŞI"
Bolu tatili sırasınca aynı odayı paylaşarak geceleri uyumadan önce gerçekleştirdiğimiz sohbetlerimiz ardından emin olduğum bir şey varsa o da Öykü'yü gerçekten sevdiğimdi. Küçükken aynı aynanın karşısında parmaklarımız üzerinde yükselip kendi etrafımızda döndüğümüzde bazen benden daha iyi yaptığını düşünerek ona imrenirdim. Bu kıskançlığın değil, hayranlığın tozlarına sahip bir histi. Aynı şeyleri geçmişte bana karşı hissettiğini öğrenmek beni oldukça güldürmüştü ancak artık aramızdaki ilişkinin danstan sıyrıldığını açıkça biliyordum çünkü ben bu işin içinde değildim.
Dışarıdan bakıldığında görülen doğal inceliğin, öğretilmiş ve aşılanmış olduğunu fark edebiliyordum. Aynı zarafete Handan da, Sıraç da, açıkça belli olmasa da Sertaç da sahipti. Sıraç'la bunları pek konuşmamıştık ama davranışlarını şekillendiren kişinin anneleri olduğunu az çok tahmin edebiliyordum.
"Ee, nasıl gidiyor işler güçler?" diye sordum arabayı eve doğru sürerken. Dudaklarımda Sıraç'ın dakikalar önce bana verdiği öpücüğün kalıntılarından silinemez bir tebessüm dolanıyordu. "Neler yapıyorsun?"
"Bir yandan üniversite bitirmeye çalışıyorum, diğer yandan da yarışmalara hazırlanıyorum."
"Ne yarışmasına katılacaksın?"
"Türkiye'dekiler artık beni sarmıyor, kendimi bildim bileli bunu yapıyorum. Bu sefer İtalya'daki bir yarışmaya katılacağım. Başvurumu kabul ettiler bile ve çok heyecanlıyım." Gözlerini bana çevirdiğini fark ettim, sanırım duygulanıp hüzünlenmemi bekliyor olmalıydı ama yalnızca onun için gülümsüyordum. "Ayak parmaklarım gittikçe çirkin bir hâl alıyor ama buna değer."
"Her şeyin bir bedeli vardır, balenin de bu."
"Balenin yeri hep özel ama modern dansa da bayılmadığımı söyleyemeyeceğim. Beni çok eğlendiriyor."
Gülerek başımla onu onayladım. "Haklısın, bale biraz hüzünlü."
Radyodan gelen şarkının eşlik ettiği birkaç saniyelik duraksamanın ardından Öykü oldukça meraklı ve tereddütlü çıkan bir ses tonuyla, "Artık bacağın tamamen iyileşti mi?" diye sordu. "Yani, gördüğüm kadarıyla bir sorunun yok."
