Adaletin terazisi dengelidir.
Adaletin kılıcı caydırıcıdır.
Adalet tarafsızdır.
On yedi yaşında şüpheli bir aracın kendisine kasıtlı olarak çarpmasıyla küçüklüğünden bu yana yapabildiği en iyi şeyi, dans etmeyi bırakmak zorunda kalan Şeyda, acımas...
Sıraç ve ben aylardır Lana'nın albümünü heyecanla bekliyorduk. Artık ikimiz de çok mutluyuz. 🤝
Merhabalar!
Bence bu bölüm çok keyifli oldu. Umarım siz de okurken keyif alırsınız. Lütfen bol bol satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Hatta geri dönüp oy vermediğiniz bölümlere de uğrarsanız sevinirim. 🐥
SINIR +85 OY +250 YORUM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ❅ 36 "KUMARBAZ"
Duymayı beklemediğim sözler kulaklarıma ulaşınca karın boşluğuma bir kramp girdi, nefesimi kısa süreliğine tuttum. Çoğu zaman aramızdakiler adına ilk adımı atma cesaretini gösteren ben oluyorken ondan beklenmedik bir anda bu kelimeleri işitmek beni oldukça şaşırtmıştı. Benzerlerini daha önce çokça ima etmiş ve neredeyse söylemiş olabilirdi ama hiçbir zaman bu kadar açık olmamıştı.
Gözlerimi onunkilerden almakta güçlük çektim. Ona ne demem gerektiğini bilmiyordum. Aynı şekilde karşılık vermeli ve bir itiraf gecesindeymişiz gibi duygularımı ifade mi etmeliydim? Böylesi çok bayağı bir duruma sürüklenmemize sebep olabilirdi, bunu istemiyordum. Bu yüzden bakışlarımı, aralık dudaklarından çıkan kelimeleri bu zamana kadar hep seçebildiğim gözlerinden elimdeki kapalı kutuya çevirdim. Sıraç'ın sıcak avuçlarından kurtularak kutuyu tekrar açtım ve içerisindeki kolyeye ve bilekliğe tekrar baktım.
Kutuyu aramızdaki kol desteğinin üzerine bıraktığımda yüzüne hayal kırıklığını acıka okuyabildiğim bir ifade yerleşti.. "Bir şartla kabul ederim," dedim ciddiyetle. Beni düşünerek aldığı hediyeyi reddetmenin onu üzeceğini şimdiden görebiliyordum. Onu üzmek istemiyordum ancak bu hediyeyi kabul edip sahiplenebilmem için her şey oldukça yeniydi.
"Hediyeler şartla kabul edilmez," dediğinde sesindeki hayal kırıklığını işitebiliyordum.
"Ama izninle öyle yapacağım." Vücudumu çevirerek ona arkamı döndüm, boynumdaki kolyeyi çıkartıp kucağıma bıraktım. Saçlarımı tek elimle toplayıp yukarı kaldırırken başımı çevirip Sıraç'a yan gözle bakındım. "Önce takar mısın?"
Hayal kırıklığının neredeyse yok olduğunu, heyecanının ve memnuniyetinin büyüdüğünü seyrettim. Kol desteğinde açık bir şekilde duran kutudan kolyeyi aldı, bana doğru yaklaştı. Yüzümü cama doğru çevirdikten saniyeler sonra ılık nefesini ensemde hissettim, ardından kolyenin soğuk taşı nefes boşluğuma değdi. Kesik bir nefes alıp verirken, kolyeyi takmaya çalışan parmaklarının belli belirsiz enseme dokunması tenimi ürpertmişti.
