Adaletin terazisi dengelidir.
Adaletin kılıcı caydırıcıdır.
Adalet tarafsızdır.
On yedi yaşında şüpheli bir aracın kendisine kasıtlı olarak çarpmasıyla küçüklüğünden bu yana yapabildiği en iyi şeyi, dans etmeyi bırakmak zorunda kalan Şeyda, acımas...
Oy vermeyi be yorum yapmayı unutmayın. Keyifli okumalar <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM ❅ 11 "ŞÜPHELİ LİSTESİ"
Yıllardır geçirdiğim kaza için kendisini suçlayıp ona bu yüzden nefret beslediğim adamla el sıkışalı dört gün geçmişti. Pazartesi akşamından bu yana Sıraç'ın beni aramasını ve çalışmaya başlamamız için gereken listeyi eline aldığını söylemesini beklemiştim. Cumayı da yoğun ve yorucu geçen saatlerle birlikte arkamda bırakıp hafta sonu tembelliğime başlamak için eve sürerken Sıraç'tan neden haber alamadığımı düşünüyordum. Aslında bu kadar düşünerek kendime eziyet etmektense onu kendim arayabilir, neler olduğunu sorabilirdim. Sonuç olarak biz el sıkışmıştık ve ona sırf böyle dediği için kızmış olsam da ortaktık.
Evime ait sokağa giriş yaptığımda, yan koltuğun üzerine duran telefonumun zil sesi radyodan yükselen şarkının sesini bastırdı. Park etmek için boş bulduğum yere doğru usulca sürerken uzanıp telefonu elime aldım ve arayana göz attım. Aklıma geldiği an beni aradığına dair bir düşünceye kapılmak istemiyordum çünkü zaten günümün çoğunda aklımın bir köşesinde oluyordu.
"Alo?" diyerek telefonu açtığımda telefonu sağ kulağımla omzum arasında sıkıştırarak direksiyonu tutmaya devam ettim.
"Nasılsın?"
Sıraç'la aramdaki çıkar ilişkisine rağmen bana hatırımı sormuş olması anlık olarak beni şaşırttı ancak daha sonra bunun formaliteden yaptığına kanaat getirip, "İyi," diyerek kısa bir cevap verdim. Nezaketten, "Sen nasılsın?" diye sordum. Nasıl olduğunu merak ediyor sayılmazdım, önemli olan işimize yarayacak şeyin elinde olup olmadığı bilgisiydi.
"İyiyim. Sana bir iyi bir kötü haberim var, hangisinden başlamamı istersin?"
İyi haberi boş vermiş, kendimi kötü haberin getireceği hisse hazırlamaya başlamıştım ancak yine de, "Şu an araba park etmeye çalışıyorum, o yüzden lütfen iyi haberle başla." dedim. Telefonu hoparlöre alıp yan koltuğa bıraktım ve park etmek için arabayı geri vitese aldım.
"İyi haber, altı yıl önceki çalıntı araba listesi elimde."
Kendimi gülümserken buldum. "Bu harika. Tamam, şimdi kötüyü gönder."
"Arabanı park etmeni bekleyebilirim."
"Aslında bu işime gelir, on saniye bekler misin?"
"Evet, tabii."
Birkaç direksiyon hareketiyle ve iki kere daha vites değiştirerek düzgün park ettiğime emin olduktan sonra arabanın motorunu kapattım. Yanımdaki telefonumu hoparlörden alarak kulağıma götürdüm. "Dinliyorum."
