(Unicode)
နာကျင်မျက်ရည်(Only Love)-47
ရှိုင်းတစ်ယောက်တည်း ထွက်လာခဲ့ပြီး ခြေဦးတည့်ရာကို လျှောက်သွားနေမိသည်။
ရင်ထဲမှာ မွန်းကြပ်နေသမျှ အခုမှ ပြေပျောက်သွားသလိုပင် ။
ညမှောင်ရီပျိုးချိန် တစ်ယောက်တည်း လမ်ဘေးက အုတ်ခုံလေးမှာ ထိုင်နေတုန်း လူတစ်ယောက်က သူ့မြင်ကွင်းထဲကို မြင်လာသည်။
စိတ်ထဲမှာ လည်း မြင်ဖူးသလိုလို ရှိတာမို့ အာရုံစိုက်ကာကြည့်နေရင်း သတိရသွားသည်။
"စည်သူမောင်မောင်..." သူ့ နှုတ်ဖျားကနေရေရွတ်လိုက်ပြီး ထိုသူဆီသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။
စည်သူမောင်မောင် က ဘော်ဒါမှာကတည်းက သူနှင့် မင်းခတို့ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။
စည်သူမောင်မောင် ကလည်း သူ့ကို မြင်သွားပြီး ချက်ချင်းပဲ သူ့ဆီ ကိုလျှောက်လာသည်။
" ရှိုင်း... မင်းက ရှိုင်းမဟုတ်လား..." စည်သူက အားရဝမ်းသားဖြင့်မေးလိုက်ရာ
" အေး...ဟုတ်တယ်...စည်သူ မတွေ့ရတာတောင်ကြာပြီကွာ... မင်းပုံက ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ... ဒီအချိန်ကြီး ရှိုးအပြည့်နဲ့ပါလား..."
ရှိုင်းကမေးတော့ စည်သူ က နာကျင်စွာ ပြုံးလိုက်ကာ" ဒါကို နောက်မှ ရှင်းပြမယ်... မင်းကလည်းအထုပ်တစ်လုံးနဲ့ ပါလား....ဘာလဲ အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာလား..." ဟုမေးသည်။
စည်သူက တော့ အရင်ကလို ခပ်နွဲ့နွဲ့ ပုံစံ ပဲဖြစ်သည်။သို့ပေမယ့် အတော်လေး ရင့်ကျက်နေပြီး လူကြီးတစ်ယောက် ပုံစံတော့ပေါက်လို့နေပြီ။" ဟုတ်တယ် ငါ အိမ်ပေါ်ကဆင်းလာဝာာ..."
ရှိုင်းက ခပ်ဟဟ ရယ်ပြီးပြောတော့" ဟင်... ဘာလို့လဲ..." ဟု စည်သူက ပြန် မေးသည်။
" ဒီလိုပါပဲ... အဆင်မပြေတာလေးတွေ ရှိလို့..."
" အဆင်မပြေဘူးဟုတ်လား... အံ့ဩစရာပဲ... အစစအရာရာပြည့်စုံတဲ့ မင်းက အိမ်နဲ့ အဆင်မပြေတာရှိတယ်တဲ့ ... ဒါနဲ့မင်းစေ့စပ်ပြီးသွားပြီဆို..."
"ဟုတ်တယ်... အခုအိမ်ပေါ်က ဆင်းလာတာအဲ့ဒီကိစ္စကြောင့်ပဲ..." လမ်းလျှောက်နေရင်း ရှိုင်းက ပြန်ဖြေသည်။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
နာကျင်မျက်ရည်(Only Love)(BL Story)(Completed)
Romantizmလူတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ချစ်ဖို့ လိုအပ်တာ က အချစ်သည်သာ