မြတင့်

(၃)

ကိုၾကည္ေဆာင္သည္ အိမ္ေပၚသို႔ ျဖည္းျဖည္းကေလး တက္သြားရွာေသာ ျမတင့္အား ၾကည့္ၿပီး ေလးေလးပင္ပင္ခံစားလိုက္ရသည္။

အမွန္ဆိုလ်ွင္ ျမတင့္သည္ ၿပံဳးေနဖို႔မေကာင္း၊ ငိုခ်ပစ္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ျမတင့္ ၿပံဳးေနသည္ကပင္ ကိုၾကည္ေဆာင္အား ပို၍ ခံရခက္ေစသည္။

သို႔ႏွင့္ ကိုၾကည္ေဆာင္ႏွင့္ ခင္ေမလိႈင္တို႔ႏွစ္ၪီးသားသည္ ျမတင့္၏အိမ္မွ ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္။ ကိုၾကည္ေဆာင္တို႔ၿခံႏွင့္ ျမတင့္တို႔ၿခံသည္ ကပ္ရပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ လမ္းေလ်ွာက္ရံုျဖင့္ ၿခံထဲသို႔ ျပန္ေရာက္သည္။

ၿခံဝတြင္ ကိုၾကည္ေဆာင္က ခင္ေမလိႈင္ကို​ မေက်မနပ္ေျပာသည္။

"ဘာလို႔မ်ား မဟုတ္မမွန္တာေတြ ဆိုရသလဲ ခင္ေမ"

ခင္ေမလိႈင္သည္ ကိုၾကည္ေဆာင္ ထိုသို႔ေျပာလာမည္ကို ႀကိဳေတြးထားၿပီးျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ကာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။

"သူ ခင္ေမ့ကို​ေျပာဆိုဆက္ဆံတာ ရင့္သီးလြန္းတယ္ ကိုေဆာင္၊  ခင္ေမ သူ႔ကို ခံရခက္ေအာင္ ျပန္လုပ္လိုက္တာ ခင္ေမ လြန္ေလသလား"

ကိုၾကည္ေဆာင္ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ အမွန္တကယ္ပင္ ျမတင့္ ခင္ေမလိႈင္အေပၚဆက္ဆံပံုသည္ ရင့္သီးလြန္းလွသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသည္မွာ ျမတင့္၏ ပင္ကိုယ္စရိုက္ပင္ျဖစ္ေနေခ်သည္။ ကိုၾကည္ေဆာင္သည္ ျမတင့္၏ ထိုအက်င့္စရိုက္ကို မည္သို႔မည္ပံုျပဳျပင္ေပးလို႔ ရပါမည္နည္း။ ျမတင့္က ျမတင့္ပဲ ျဖစ္ေနသင့္သည္။

ခင္ေမလိႈင္မွာမူ ယဉ္ေက်းသိမ္ေမြ့လြန္းသၫ့္ မိသားစုမွ ဆင္းသက္လာသူျဖစ္သၫ့္အတြက္ ထိုသို႔ဆက္ဆံခံရမႈကို သည္းခံႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔အျပင္ ခင္ေမလိႈင္သည္ မဟုတ္မခံစရိုက္ရိွလြန္းသည္။ ကိုၾကည္ေဆာင္သည္ ႏွစ္ေယာက္အၾကား ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္လြန္းလွသည္။

သူခ်စ္သၫ့္ ခင္ေမလိႈင္ကို မဆံုးရႈံးခ်င္သလို ျမတင့္ကိုလည္း မနာက်င္ေစခ်င္ေပ။

"ျမက သနားစရာပါ၊  ခင္ေမ အခုတစ္ေခါက္ေတာ့ တကယ္လြန္တယ္ကြယ္"