ႀကီးေမေသာင္း၏ အသုဘအား အက်ဥ္းခ်ံဳး၍ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ နဂိုကပင္ ႀကီးေမေသာင္းသည္ အိမ္ျပင္သိပ္မထြက္သူျဖစ္၍ ယခုေနထိုက္ေနေသာ မႏၲေလးတြင္ အသိမိတ္ေဆြဟူ၍ မရိွသေလာက္ပင္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အသုဘတြင္ အျပင္လူဟူ၍ မရိွပါေခ်။ တစ္ၪီးေတာ့ ရိွခဲ့သည္။ ယင္းမွာ လြန္းေမာင္သာ ျဖစ္၏။
ယင္းသို႔ မလာၾကရျခင္းမွာလည္း ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ပ်ံ့လြင့္ေနေလေသာ ျမတင့္၏ အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လွေသာ သတင္းမ်ားေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါေသး၏။
ဘုန္းႀကီး သံုးပါး ပင့္ဖိတ္ကာ ႀကီးေမေသာင္းအတြက္ အမ်ွအတမ္း ေပးေဝခဲ့သည္။
ႀကီးေမေသာင္းအတြက္ ေရစက္ခ်အမ်ွေဝရင္း ျမတင့္ ရင္ထဲ၌ တိုးတိုးကေလးေျပာေနမိသည္။
"ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘဝကို သြားပါေတာ့.. ျမကိုေတာ့ေလ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔.."
အကယ္၍ ႀကီးေမေသာင္းသည္ ဝိဉာဥ္ဘဝမွေန၍ ျမတင့္အား ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ ႀကံရြယ္ပါလ်ွင္ေတာင္မွ ျမတင့္သည္ သူ႔အား ေတာင္းပန္ျခင္းေသာအမႈကို မျပဳခဲ့ပါေခ်။ ေတာင္းပန္ျခင္းမရိွပါဘဲႏွင့္ အဘယ္သို႔ ခြင့္လႊတ္ေပးရပါမည္နည္း။
ျမတင့္သည္ ႀကီးေမေသာင္းအား ေတာင္းပန္ပါရန္ စိတ္ပင္မကူးခဲ့ပါေခ်။ ေတာင္းပန္ျခင္းဟူသည္ ကိုယ္က အမွန္တကယ္မွားယြင္းေနခဲ့ပါမွ ဆိုရမည့္စကားတို႔ျဖစ္သည္။ ယခုမူ ျမတင့္သည္ သူျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ အျပဳအမူ၊ အေနအထိုင္တို႔သည္ မွားယြင္းေနခဲ့ျခင္း မရိွဟူ၍ ဧကန္ေတြးထင္မိ၏။
ျမတင့္သည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနရပါလ်က္ႏွင့္ ႀကီးေမေသာင္းသည္ ဘာေၾကာင့္မ်ား သူ႔အား ေယာက်္ားတစ္ၪီးႏွယ္ ေနထိုင္သြားလာခြင့္မေပးခ်င္ရပါသနည္း။ ျမတင့္ မေတြးတတ္ေတာ့ပါေခ်။
သို႔ရာတြင္မူ ျမတင့္သည္ သူ၏ စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုေသာအရာကိုသာ သံမိႈရိုက္ကာ မွတ္သားထားမိပါ၏။
ႀကီးေမေသာင္းသည္ သူ႔ေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားရသည္ဟူ၍...။
သူသည္ ႀကီးေမေသာင္းအား သတ္ပစ္ခဲ့လိုက္သည္ဟူ၍...။
YOU ARE READING
မြတင့်
Historical FictionUnicode ၁၉၄၀ခုနှစ်လောက်က ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်။ မိန်းမအဝတ်အစား၊ မျက်နှာချေမှုန့်၊ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲတို့ကို နှစ်ခြိုက်ခဲ့သော ယောကျ်ားပျိုတစ်ယောက်၏ အမည်ကား မြတင့်။ မြတင့်က ကြမ်းတမ်းပြတ်သားသော်ငြား အချစ်နှင့်ပတ်သက်လျှင် နူးညံ့ကာ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတတ်သည်။ မြတင့်သည်...