အခ်စ္သည္ အရႈံးသာျဖစ္၏။ ခ်စ္မိလိုက္သည္ႏွင့္ လူတို႔သည္ အခ်စ္ထံတြင္ က်ရႈံးၾကရ၏။ အခ်စ္သည္ လူတို႔အား ေစလိုရာေစ လုပ္တတ္ၾကသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၲာတို႔သည္ ေအးျမကာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းသေလာက္ အခ်ိဳ႕ေသာခ်စ္ျခင္းေမတၲာတို႔သည္ နာက်င္ဖြယ္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ဟူသည္ ေၾကာက္စရာပင္ျဖစ္ေခ်၏။ အခ်စ္ႏွင့္ ထိေတြ့မိသူတို႔သည္ အမွားအမွန္ဟူသည္ထက္ ခ်စ္ရသူ မနာက်င္ေစဖို႔ တတ္အားသေရြ့ ႀကံစည္ၾကျပန္ပါ၏။ ခ်စ္ရသူမွာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ မေပ်ာ္ရႊင္ရဘူးဆိုလ်ွင္ေတာင္ ကိုယ့္ေၾကာင့္ အနာတရမျဖစ္ေစခ်င္၊ မနာက်င္ေစလိုၾကပါေခ်။
ကိုယ္သာလ်ွင္ အနစ္နာခံလိုက္မည္။ ကိုယ္သာလ်ွင္ နာက်င္ပစ္လိုက္မည္။ ကိုယ္သာလ်ွင္ ၿပိဳလဲေၾကကြဲပစ္လိုက္မည္။
ဤသည္မွာ ျမတင့္ ထိေတြ့မိေလသည့္ အခ်စ္သာျဖစ္၏။
ျမတင့္၏ဘဝတြင္ သိပ္ခ်စ္ရေသာ ေယာက်္ားႏွစ္ဦးရိွ၏။ လြန္းေမာင္ႏွင့္ ျမတ္သိန္း။
ျမတင့္သည္ လြန္းေမာင္အား သိပ္ခ်စ္သည္။ ျမတင့္ လြန္းေမာင္အား ခ်စ္ေသာအခ်စ္တို႔သည္ အေရာင္ပါ၏။ ပိုင္ဆိုင္လို၏။ မခြဲမခြာ အတူရိွခ်င္၏။ လြန္းေမာင္အား အနည္းငယ္မ်ွပင္ မထိခိုက္ေစလိုပါေခ်။
ျမတ္သိန္းအေပၚ ခ်စ္ေသာအခ်စ္တို႔သည္ အျဖဴထည္သက္သက္သာ။ ျမတ္သိန္းအား မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ႏွယ္၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ႏွယ္၊ ညီတစ္ေယာက္ႏွယ္ ခ်စ္လြန္းလွ၏။
ျမတင့္သည္ ဤေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္အား ထပ္တူထပ္မ်ွပင္ ခ်စ္၏။ ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းခ်င္း မတူေသာ္လည္း အၾကင္လူသားႏွစ္ေယာက္အေပၚဝယ္ ထားရိွသည့္ မထိခိုက္၊ မနာက်င္ေစလိုသည့္ ဆႏၵမွာေတာ့ အတူတူပင္ျဖစ္၏။
ျမတင့္သည္ စံပယ္ပန္းျဖဴျဖဴကေလးမ်ားကို နမ္းရိႈက္လိုက္ပါ၏။ သင္းပ်ံ့ပ်ံ့ စံပယ္ရနံ႔ေလးသည္ ႏွာေခါင္းတစ္ဝိုက္ ကလူက်ီစယ္ျပဳေနၾက၏။
"ျမတ္သိန္းေျပာသလိုပဲ စံပယ္ေတြက တကယ္ေမႊးတာပဲ"
ျမတင့္က ထိုသို႔ေျပာလာသည့္အခါ ကိုလွေသာင္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
YOU ARE READING
မြတင့်
Historical FictionUnicode ၁၉၄၀ခုနှစ်လောက်က ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်။ မိန်းမအဝတ်အစား၊ မျက်နှာချေမှုန့်၊ နှုတ်ခမ်းနီရဲရဲတို့ကို နှစ်ခြိုက်ခဲ့သော ယောကျ်ားပျိုတစ်ယောက်၏ အမည်ကား မြတင့်။ မြတင့်က ကြမ်းတမ်းပြတ်သားသော်ငြား အချစ်နှင့်ပတ်သက်လျှင် နူးညံ့ကာ ဝေခွဲမရဖြစ်နေတတ်သည်။ မြတင့်သည်...