Tara Raeken-Dunbar // Wilkołak czy człowiek?

8. Wilcza natura

Tara pov:
- Tara.. rozmawialiśmy i zwarzając na niebezpieczeństwo, na łowców i inne, jeśli dalej chcesz, mogę cie przemienić.- Zaczął Liam.
W duchu skakałam ze szczęścia.
Nie wiedziałam jak zareagować.
Przytuliłam ich obu.
- Ale kiedy? Kiedy chcesz mnie przemienić papo?- Spytałam.
- Dzisiaj. Dzisiaj jest pełnia.-
Po wypowiedzianych słowach,
teraz do mnie dotarło.
Stanę się wilkołakiem. Będe jednym z nich.
Będe w stadzie. Tak tak taaaak!
- Okej.- Odetchnęłam i papa Liam kazał mi się ogarnąć i po dwudziestu minutach do nich zejść.
Gdy wchodziłam do pokoju, rozpierała mnie radość. W końcu będę wilkołakiem.
I teraz w tej sytuacji, będe mogła pomóc zabić łapacza zmarłych.
Przebrałam się w koszulkę na krótki rękaw i dresy. Po odświeżeniu się, zeszłam na dół.

Tata Theo był bardzo zdenerwowany.
Papa Liam podszedł do mnie i kazał bym usiadła. Po wykonaniu zadania podciągnął mi rękaw. Chciał mnie ugryźć w nadgarstek.
Teraz się trochę przestraszyłam.
A co jak będzie boleć? A co jak...
I w tym momencie papa wysunął kły i wbił mi je w rękę.
Poczułam ból, zaczęłam krzyczeć.
Tata Theo mnie przytulał, łapiąc drugą rękę. Pod wpływem pełni moje oczy zmieniły kolor. Były one złote.
Papa Liam schował kły i z troską spytał mnie jak się czuję. Jest mi trochę słabo i ten ból....
Moje zęby zaczęły zmieniać się w kły, a paznokcie w pazury. Tata Theo trzymający moją ręke lekko się odsunął, puszczając ją.
Wyglądałam jak wilkołak.
Zostałam przemieniona.
Długie kły, złote oczy i pazury. Moje pazury się trochę różniły od pazurów rodziców. Pochłonęła mnie wilcza natura i pełnia. Zaczęłam się szarpać i nawet nie zauważyłam kiedy moje ręce, zostały przykłute do ściany.
W chaosie drapnęłam tatę, po chwili leżał jak długi...
Czekaj co...?

///////////////////

Hej! Krótszy rozdział, postaram się kolejne napisać dłuższe...
Tara wreszcie stała się wilkołakiem!
Tak, wiem że na ten moment wszyscy czekaliście hahah i...szczerze przez tę przemianę, dużo się teraz wydarzy..
Do następnych!
Buziaki, Nela!<3