Countryhumans 2020 ^~^ {2021}

Bölüm 53: Çanta

Çin: Bu... Türkiye'nin çantası!

Askeler: NE?!

  Bu askerlerin şaşkınlığını daha da arttırmıştı. İçlerinden biri şaşkınlığı az da olsa atlatmayı başardı ve söze girdi.

Asker: Ama... Siz bayan Türkiye'nin çantası ile ne yapacaksınız?

  Çin çantaya baktı.

Çin: Bu çantada işime yarayacak bazı bilgiler var.

  Askerler yine anlamamış bir şekilde birbirlerine baktılar.

Askerler: Ne gibi?

  Çin çantayı açtı ve biraz içini karıştırdı. Bir süre sonra aradığını bulmuş olan bir ifadeyle askerlere döndü.

Çin: Bu ne?

Askerler: Tablet!

Çin: Evet. Türkiye'nin tableti... Bakalım içinde ne varmış?

  Çin büyük bir beklentiyle tableti açtı. Fakat kısa bir süre sonra bu beklentisi yokoldu. Çünkü tabletin şifresi vardı.

Çin: Bu ne şimdi?! Bir de şifre ile mi uğraşacağım!

  Çin sinirlenmiş bir şekilde tabiatı askerlere uzattı.

Çin: Alın şunu! Şifresini kırıp getirin!

Askerler: Emredersiniz, Efendim!

  Askerler tableti aldı ve Çin'ı daha fazla rahatsız etmemek için odadan çıktı.

👜💼🎒👜💼👜💼👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒

4. Asker: Zaten geçen gün de saçmaladın, komutan Kuzey Kore'den bir sürü azar işittik!

Asker: Sen önce kendine bak! Talim günü yaptıklarını herkese anlatırsam-

Türkiye: Tamam, yeter!

Türkiye artık askerlerin bu kavgalarından sıkılmıştı. Böyle bir durumda kavga sebebi olarak bir mumu mu görüyorlardı? Bu çok saçmaydı.... Odadaki bütün askerler Türkiye'ye bakıyordu. Sözünün devamını bekledikleri belliydi.

Türkiye: Pek akıllı askerler olmadığınızı anladım. Ancak böyle bir durumda içinizden biri "mum bulun" dediği için tartışmanız çok saçma değil mi? Az önce o çok saygı duyduğunuz komutanınız lambayı söküp kaçtı ve siz bunu hiç umursamıyorsunuz...

2. Asker: Doğru...

3. Asker: Evet, abla haklısın.

5. Asker: Ama konutana karşı gelemeyiz. Onun yaptıkları doğrudur.

  Askerler aynı anda bunu onayladı.

Türkiye: Peki... Öyle olsun... Fakat ben daha ne kadar süre bu odada kalacağımızı merak ediyorum.

  Askerlerden biri ağır, demir kapıyı yavaşça açtı.

6. Asker: Tamam, herkes dışarıya çıksın! Haydi!

👜💼🎒👜💼👜💼👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒

  Birkaç asker, Türkiye'nin 3. kata inmesine yardımcı olmuştu. Bu kat bir otelden parça gibiydi. Evin diğer karanlık katlarına benzemiyordu. Bu da Türkiye'yi biraz şaşırtmıştı. Uzun koridorda ilerlerken kapıların üzerindeki yazılar dikkatini çekmişti. Tayland... Pakistan... Kazakistan... Japonya... Doğu Türkistan... Herkesin kendisine verilecek bir odası vardı. Ama işin ilginç yanı, Çin bunca hazırlığı nasıl bu kadar kısa sürede yapabilmişti?

Asker: Abla, aslında komutan Çin de kötü biri değil. Onu ne annesi, ne kardeşi, ne çevresindekiler sevmiş.

2. Asker: Aynen abla! Çin'in annesi çok kötü biriydi. Kadın kendisinden başka hiç kimseyi sevmezdi.

  Türkiye göz devirdi. Bu muhabbetin ne kadar uzayacağını merak ediyordu.

Asker: Evet. Ama Japonya'nın annesi çok iyi biriydi. O olabildiğince Çin ve Tayvan ile ilgilenmeye çalıştı. Tayvan Hanım da Japonya'nın annesi Japon İmparatorluğu'nu çok severdi. Fakat komutan Çin, Tayvan'ı olabildiğince Japon İmparatorluğu'ndan uzak tutmaya çalıştı.

Türkiye: Çin niçin Japon İmparatorluğu'nu sevmiyordu? Tayvan ile Japon İmparatorluğu anlaşabilmiş. O niçin anlaşamamış?

Asker: Abla o uzun hikâye... Ama komutan Çin'in annesi gerçekten çok kötü biriydi. Yani masalın sonu kötü bitiyor.

Türkiye: Niçin?

  Askerler bir anda duraksadı. Konuyu dağıtmaları gerekiyordu.

2. Asker: Abla sen biraz dinlen. Haydi biz gidelim.

Asker: Aynen. Haydi iyi günler abla!

Türkiye : Ama du-

  Askerler, Türkiye'yi dinlemeden hızla oradan uzaklaştılar. Türkiye bu zamansız ayrılmanın sebebini anlamamıştı. Odanın kapısını yavaşça açtı ve içeri girdi. Girişteki uzun ayna dikkatini çekti. Mavi... Mavi...

  Türkiye hâlâ yansıttığına inanmadığî aynaya daha da fazla yaklaştı. Bu gerçek olabilir miydi?... Mavi?... Yüzü tamamen maviye bürünmüştü. Oysaki yüzü dışında teninin rengi eskisi gibi kırmızı kalmıştı. Sadece yüzü maviydi ve giderek de mavileşiyordu. Başta açık mavi olan renk giderek koyulaşıyordu. Yüzü guderek soğumaya, giderek yüzünü hissetmemeye başladı. Siyah gözlerine bir ateş düşer gibi oldu. Sanki gözleri içinden kavruluyordu. Tıpkı yüzündeki bütün ısı alınmış ve gözlerine toplanmış gibiydi. Gözlerindeki ateşin parlaklığı, bütün görüntü alanını kaplamış alev alev yanıyordu. Bütün vicüdu lastik gibi içine doğru çekilmeye başladı. Sonra o kızgın ateş bir anda söndü. Gerisinde açılmayan siyah bir perde bıraktı.

👜💼🎒👜💼👜💼👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒👜💼🎒

  Asker tableti Çin'e verdi.

Asker: Efendim, şifreyi kırdık.

Çin: İyi. Şimdi bakalım... Ne varmış bunun içinde?

  Çin tableti açtı ve karıştırmaya başladı. Ana ekran fotoğrafında bütün Türk ülkelerinin beraber çekindiği bir resim vardı. Resmi görünce Çin'in aklına galerisi de karıştırmak geldi. Galeriye girdi. Azerbaycan'ın resimleri, Kazakistan ve Kırgızistan'ın resimleri, Japonya ile Türkiye'nin resimleri, Pakistan'ın resimleri, Özbekistan yemek yaparken çekilen tarif videoları, Osmanlı ve çocukları ile resimleri, Selçuklu ile Türkiye'nin resimleri, Göktürk'ün portreleri, Doğu Türkistan'ın resimleri... Doğu Türkistan'a baktı. Resimlerde ne kadar da mutluydu. Kardeşleriyle beraberken, ailesiyle birlikteyken... Çok mutluydu. Fotoğrafları değiştirmeye devam etti ki... Doğu Türkistan'ın tek çekilmiş bir resmi ile karşılaştı. Arka tarafta küçük bir bina vardı. Bu küçük bina özenle süslenmişti. Duvarları özenle boyanmış, üzerine ince desenler çizilmişti. Küçük olmasına rağmen, Çin'in o büyük ve gösterişli evinden daha güzel görünüyordu. Ancak bir sorun vardı. Bu bina ne Türkiye ile Azerbaycan'ın, ne Kazakistan'ın, ne Pakistan'ın, ne de diğer Türk ülkelerinin eviydi. Çin diğer bütün ülkelerin evini biliyordu. Fakat bu binayı ilk defa görüyordu.

  Çin rahatsız edici bir şekilde güldü.

Çin: Bu kadar kolay olmasını beklemezdim.

  Yanındaki askerler birbirlerine baktılar.

Asker: Neyi, Efendim?

  Çin bir anda ciddileşti.

Çin: Arabayı hazırlayın. Yola çıkıyoruz.

BÖLÜMÜN ADI BİRAZ KOMUDAN BAĞIMSIZ OLDU AMA BÖLÜME UYGUN BİR İSİM BULAMADIM.