Japonya'nın Gözünden
Bir sürelik çabamızdan sonra Doğu Türkistan gözlerini açtı. Şimdi Türkiye ve Tayvan onun yürümesine yardım ediyor. Merdivenlerden inerken olabildiğince dikkatli olmaya çalışıyorlar. Çünkü Doğu Türkistan hâlâ yaralı.
-11. Kat, asansörün yangınının başladığı yer, tamamen ateşler içinde kalmış. Yangını gören Tayvan, içini karanlık kapsadığını hissettiğim bir sesle;
"Bu son kattı. Son kat... O da yandı."
Tayvan bunun altında bir kat olduğunu bilmiyor olmalı. Gerçi nereden bilecek? Ona gülümsüyorum.
"-14. Kat da dahil olmak üzere evin altında 3 kat daha var. -13. Katta da tünel şeklinde olan bir çıkış var."
Bunları söyledikten sonra bana "Sen bunları nereden biliyorsun? Burası benim evim, benim bu kadar bilgim yok." dermiş gibi hayretle bakıyor. Onun bu soru sorar gibi bakışlarına hiç cevap vermiyorum ve diğer ülkelere de aşağı inmemizi söylüyorum.
Hiç çaba harcama Tayvan. Nasıl öğrendiğimi anlatmayacağım.
-13. Kata kadar iniyoruz. Bu sırada yangın da yavaş yavaş arkamızdan geliyor ve merdivenin girişindeki yolu tamamen kapatıyor. Artık tek şans var. Tekrar yukarı çıkamayız.
-13. Kat gerçekten çok karanlık, ayrıca görünüşe göre de çok büyük. Çünkü aşağı indiğimizde Azerbaycan yankıyı keşfetti ve şimdi ise bundan faydalanıyor.
"Çikolata!"
"Karamel"
"Azerbaycan!"
"Karabağ Azerbaycanındır!"
Boş katın içerisinde yürüyorum. Bir yerlerde, bir ışık kaynağı olmalı. Ama karanlıktan dolayı onu bulamıyorum. Belki de diğer bütün ülkeleri buraya getirmekle hata ettim. Burada bir çıkış yok ve yangın, merdiven girişini sardı. Benim suçum, burada öleceğiz.
Derken... Işıklar açılıyor ve bütün kat aydınlanıyor.
"Yine bir yerlerden kiremit düşecek sanmıştım. Ohh!"
Azerbaycan?.. Bu çocuk gerçekten çok farklı. Dakikalardır arayıp da bulamadığım ışık kaynağını buldu. Bunu nasıl yapıyor?
Çevreye bakınıyorum. Koridorun sonundaki -artık bundan bıktınız, biliyorum- tüneli görebiliyorum. İşte! Bu tünel bizim evimize bağlanıyor. Eğer bu tüneli takip edersek eve ulaşabiliriz. Oh!.. Sonunda buradan kurtulduğu için çok mutluyum! Sevinçle diğer ülkelere tüneli takip etmelerini söylüyorum.
"Siz gidin! Arkanızdan geleceğim!"
Türkiye; Tayvan'a, Doğu Türkistan'ı tutmasını söyleyerek Azerbaycan'ın bulduğu ışık kaynağının yanına gidiyor.
"Azerbaycan, kardeşim, buraya fazla yaklaşma."
Azerbaycan, ablasının dediğini yapıyor ve oradan uzaklaşıyor. Türkiye, Azerbaycan'ın uzaklaştığından emin olduğunda devreyi açıp kabolalarla oynamaya başlıyor. Ne yapmaya çalışıyor? Yine yangın çıkaracak!
"Türkiye!"
"Geliyorum!"
"Türkiye! Ne yapmaya çalışıyorsun?"
"Bir dakika!"
Işıklar bir anda sönüyor. Ardından Türkiye koşarak yanımıza geliyor ve hızlı olmamızı söylüyor. Ne yapmaya çalıştını anlamıyorum, fakat sorsam bile Türkiye'nin cevap vermeyeceğini bildiğim için üstelemiyorum. Onun dediği gibi koşmaya başlıyorum. Biraz sonra ise büyük bir patlama sesi duyuyoruz. Arkamı dönüp baktığımda ise tünelin girişinin beton parçalarıyla kapandığını görüyorum. Türkiye? Az önce ne yaptı o?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
Phiêu lưuRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...
