Japonya o gece hiç uyuyamadı. Çünkü bütün bir gece boyunca sadece Türkiye'yi düşündü. Kendisine olan güveni mi sarsılmıştı, yoksa hastalık hakkında konuşmak istemiyir muydu... bunları anlamıyordu. İçinde onu kemiren bir canlı varmış gibi hissediyordu. Sanki boğazına duvar örülmüştü de yutkunamıyordu. Beli kırılacakmış gibi ağrıyordu. Çünkü Türkiye'nin güvenini sarstığını düşünerek kendisini suçluyordu. Bazen duygular, konuşmalar, bakışlar, davranışlar gereğinden fazla tekrarlanırsa şüphe uyandırabilirdi. Sadakat Japonya için çok önemliydi.
Japonya: Ah Japonya! Nasıl bu kadar düşüncesiz olabiliyorsun?!
❔➕❓➖❔➕❓➖❔➕❓➖❔➕❓
Bir boşluktaydı. Derin bir boşluk. Sanki bütün suçluluklarının kararttığı, sonu bir türlü gelmeyecek bir boşluk. İçi bir anda hüzün dolmaya başladı. Türkiye'nin, teklifine "evet" dediği an gözlerinin önüne geldi. Sevgilisi mutluydu ve ona güveniyordu. Gözlerinden "umut" okunuyordu. Şimdi ise ifadesi tamamen tersine dönmüştü.
???: Yeeee!
Güçlü bir sarsıntı hissetmeye başladı. Sanki bütün vücudu titriyor gibiydi. Korktu ve ağırlığını çok iyi hissettiği göz kapaklarını araladı.
Bulanık görüntünün ardındaki kişiyi tanıyabiliyordu.
Japonya: Azerbaycan?!
Azerbaycan: Japonya ağabey!
Azerbaycan, Japonya'nın üzerinde sallanıyordu. Japonya sarsıntının etkisiyle öksürdü. Azerbaycan onu çok sert sarsıyordu.
Japonya: Öhöhöhö! Azerbaycan, lütfen üzerimden kalkar mısın?
Azerbaycan usulca Japonya'nın üzerinden kalktı ve karlar kalkmaz da Doğu Türkistan'ın yanına doğru koşturmaya başladı. Enerjisi tamdı ve bunu Bozkır'da özgürce koşturmaya harcıyordu.
Japonya nefes alıp verişini düzenlemeye çalışırken dün geceyi düşünmeden edemiyordu. Türkiye gerçekten ona güvenmiyor muydu? Ya şüpheli davranışlarından dolayı, ya da hastalığı konusundaki bilgiyi onunla paylaşmayacak kadar güvenmediği kesindi.
???: Japonya...
Bu ses onun bütün düşüncelerini dağıttı. Yavaşça başını kaldırdı ve o güzel sesin sahibine baktı.
Japonya: Türkiye?
Türkiye: Günaydın.
Japonya: Sana da günaydın.
Türkiye: Bugün hava çok güzel değil mi? Rahatça yolumuza devam edebiliriz.
Japonya: Evet. Öyle.
Türkiye: Gök'de neredeyse hiç bulut yok. İlginç değil mi?
Japonya: Evet.
Türkiye: Azerbaycan'ın bana verdiği turna hâlâ sende mi?
Japonya: Evet. Yanımda.
Japonya, Türkiye'nin söyleyeceklerini daha ne kadar uzun süre bekleteceğini merak ediyordu. Fakat Türkiye'nin bütün konuşmasını sabırla ve tebessümle dinliyordu.
Türkiye: Japonya...
Japonya: Dinliyorum.
Türkiye: Ummm... Aslında benim, seninle özel olarak konuşmam gerekiyor.
İşte Japonya'nın beklediği an gelmişti. Türkiye, onunla konuşmak istiyordu. Acaba hastalık hakkında mı konuşmak istiyordu? Çünkü dün gece en son bunun hakkında konuşmuşlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
AventuraRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...
