YARIN RAMAZAN. HEPİNİZE HAYIRLI BİR AY DİLİYORUM.
Başımnda şiddetli bir ağrı var ve boğazı tırmanalanıyor gibi hissediyorum. Kapalı olan gözlerim kendi boşluklarında dönüp duruyor. Sırtımdaki ağırdan dolayı beli kasılıyor. Gözlerini açması gerek. Şu an nerede olduğunu bir şekilde öğrenmeli. Uzaklardan gelen, boğuk bir ses duyar gibi oluyor.
???: Abla!
Bir tane daha...
??? (2): Abla!
Umursamak istemiyor. Sadece uyumak istiyor. Uyku ona inanılmaz tatlı geliyor. Ancak şunu unutmamalı ki uyumak her geçen saniye onun bilincini yavaş yavaş kapatıyor. Bir an önce uyanmazsa ebediyen dedesinin yanına gidecek; Gök'ün Bozkır'ına.
???: Abla uyan! Uyan!
??? (2): Ablacığım! Uyan, aç gözlerini!
Sonra sesler bir süreliğine kesiliyor. O an bilincinin tamamen kaybolduğunu ve artık yaşamadığını düşünmeye başlıyor. Fakat bu çok kısa sürmüyor. Boğuk ve uzaktan sesler tekrar başlıyor.
??? (2): Azerbaycan! Dur, dökeceksin!
Azerbaycan: Ver şunu!
??? (2): Bırak! Tamam, sana da vereceğim.
Azerbaycan: Olmaz! Ablama bunu ben vereceğim!
??? (2): Azerbaycan bırak, bunu ben vereyim. Sonra sen de verirsin.
Azerbaycan: Hayır! İlk ben vereceğim!
Ona ağır bir yük gibi gelen göz kapakları yavaşça aralanıyor. Önce Gök'ü, yavaş yavaş doğan Güneş'i görüyor. Ardından uğultulu seslerin geldiği yöne bakıyor.
??? (2): Azerbaycan!
Azerbaycan: Doğu Türkistan abla!
Türkiye ellerinde bir kap su için birbirleri ile tartışan kardeşlerine bakıyor.
Doğu Türkistan: Azerbaycan bırak!
Azerbaycan: Bırakmayacağım! Sen bırak!
Doğu Türkistan: Dökülecek!
Azerbaycan: Sen bırakırsan dökülmez!
Doğu Türkistan: Tabi tabi!
Azerbaycan biraz daha yumuşak bir sesle;
Azerbaycan: Ama Doğu Türkistan abla... Lütfen bırakır mısın?
Doğu Türkistan, Azerbaycan'ın bu sevimli ricasını kıramıyor.
Doğu Türkistan: Kardeşim, tamam, bırak, ben sana vereyim. Sonra da ben alırım, olur mu?
Azerbaycan: Peki. Teşekkürler.
Azerbaycan su dolu kabı dikkatle Doğu Türkistan'ın elinden aldı ve hızla Türkiye'nin yüzüne çarptı.
Türkiye: Ahhh!
Azerbaycan ve Doğu Türkistan şaşkınlıkla Türkiye'ye bakıyor.
Doğu Türkistan: Abla se-sen uyanmış mıydın?
Türkiye suyun verdiği şok etkisi ile cevap veriyor;
Türkiye: Evet! Ahh!
Azerbaycan biraz mahçup hâlde;
Azerbaycan: Üzgünüm abla. Uyandığını bilmiyordum. Biz uyandığımızda sen ter şu içinde kalmıştın ve rengin koyu maviydi.
Türkiye yorgunlukla Azerbaycan'a döndü. Niçin renk değiştirdiğini bilmiyordu ancak tahmin edebiliyordu. Dedesini görmeye gittiğinde, Gök'ün Bozkır'ındayken bu duruma gelmiş olmalıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
ПриключенияRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...
