Azerbaycan merakla onlara bakmaya devam ediyordu. İfadesi, sesi, tavrı o kadar sevimliydi ki kimse ona kızamıyordu. Herkesin yüreğini ısıtan bir gülümsemesi vardı.
Japonya: Senin burada ne işin var?
Azerbaycan: Senin Türkiye anlam ile bir yere gittiğini gördüm ve sizi gizli gizli takip ettim. Sonra da buraya saklandım ve konuşmalarınızı dinledim. Ama... neden bahsettiğiniz pek anlamadım.
Türkiye de, Japonya da bu son cümleyi duyunca derin bir nefes almıştı. Azerbaycan'ın, Türkiye'nin hasta olduğunu öğrenmesi hiç iyi olmazdı. O daha çok küçüktü, bunu kaldıramazdı.
Azerbaycan: Konuştuklarınızın sadece bir miktarını anladım. Selçuklu dedemden bahsediyordunuz.
Japonya: Evet. Ablan, deden ile anılarını anlatıyordu.
Azerbaycan şikâyet eder gibi bir tavırla;
Azerbaycan: O anlattıklarını hiç anlamadım! Bir sürü karışık olaylar vardı. Neyin ne, kimin kim olduğunu unuttum. Büyüklerin muhabbetleri böyle oluyor işte!
Bu sözün üzerine Türkiye de, Japonya da güldüler. Ardından Azerbaycan ciddiyetle araya girdi ve onların kıkırdamalarını kesti.
Azerbaycan: Bir de... abla sen hasta mısın?
Türkiye bir an duraksadı. Ne cevap vereceğini bilmiyordu. Azerbaycan'ın çok etkilenmeyeceği bir şekilde durumu ona açıklamalıydı. Ya da saklamaya devam etmek daha mı iyiydi? Türkiye bunları bilmiyordu. Cevap beklemiş gibi Japonya'ya bakmaya başladı. Japonya da, Türkiye'nin kendisine baktığını farkedince tedirgin oldu ve başını olumsuzca iki yana sallayarak cevap veremeyeceğini belirtti. Türkiye derin bir nefes aldı. Kardeşine durumunu en uygun dille açıklamak onun görevliydi. Azerbaycan'ın yanında eğildi ve kardeşinin melek gini yüzüne bakmaya başladı.
Türkiye: Canım kardeşim, herkes hasta olabilir. Sen de daha önce hasta olmuştun. Pakistan ablan da oldu, Doğu Türkistan ablanda oldu, Kazakistan ağabeyin de oldu. Hatırlıyor musun?
Azerbaycan: Evet. Ama sonra iyileştik! Çünkü benim vücudumdaki askerler, düşman askerleri yendi.
Japonya anlamamıştı. Azerbaycan'ın askerlerden kastı ne idi?
Japonya: Vücutta asker mi olur?
Azerbaycan: Olur. Senin vücudunda asker yok mu?
Japonya: Yok.. ya da var... Bilmiyorum... Asker dediğin kim?
Türkiye: Azerbaycan'ın vücudunun askerleri "bağışıklık sistemi", düşman askerler de "mikrop ve bakteriler"dir.
Japonya: Ne? Bu şekilde mi biliyor?
Azerbaycan: Evet. Ablam öğretti.
Azerbaycan tekrar Türkiye'ye döndü.
Azerbaycan: Anlatmaya devam et abla. Senin vücudunda savaş mı var?
Türkiye: Evet. Öyle denebilir. Ama bu savaşta düşmanlar biraz daha fazla. Bu nedenle de bizim askerlerimiz biraz zor durumda kalıyor. Yani bu hastalık biraz daha öksürtebilir gibi düşün. Senin geçirdiğin hastalığın biraz daha ağırı.
Azerbaycan: Olsun. Sen de 1 hafta sonra iyileşirsin.
Türkiye: İyileşmem 1 haftadan biraz daha uzun sürebilir, kardeşim.
Azerbaycan bir anda ablasına sarıldı.
Azerbaycan: Seni çok seviyorum abla! Büyütme bile seninle beraber yaşayacağım!
"Muhtemelen büyüdüğüm günleri göremeyeceğim." diye düşündü Türkiye. Kardeşinin masum hayallerini dağıtmak, yok etmek istemiyordu. Bu yüzden sustu ve onun neşeyle anlatmasını dinlemeye devam etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
AventuraRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...
