3 Saat Sonra (02:45)/ Gece
Japonya bu gece de aşırı şu ihtiyacı ile uyandı. Kakıp masanın üzerine baktı. Yine bardak oradaydı, yine bardak boştu. Dün doldurmayı unuttuğunu hatırladı. Bardağı alıp odasının kapısına kadar geldi. Kapıdan başını uzatıp koridorun sonundaki Türkiye'nin odasına baktı. Odanın kapısı yine sonuna kadar açıktı ve yine içeriden ışık geliyordu. Japonya kendi kendine konuştu.
Japonya: Bu beni geriyor.
Japonya bardağı masanın üzerine bırakıp koridorda yavaşça yürümeye başladı. Koridor çok karanlıktı. Önünü göremiyordu. Duvarlara dokunarak koridorun sonundaki odaya geldi. Kapıdan içeri baktı. Türkiye yine masanın başında önceki günkü kağıda yazı yazıyordu. Oda çok sessizdi. Belki de Türkiye bugün ağlamıyordu.
Türkiye şu ana kadar Japonya'yı fark etmemişti. Çünkü kapı çalışma masasına dönüktü ve Türkiye'nin de arkası Japonya'ya dönük oluyordu.
Japonya, Türkiye'nin kendisini görünce ne kadar kızacağını bilse de Türkiye'ye seslendi.
Japonay: Türkiye...
Türkiye durdu. Kalemi, kağıdın üzerine bıraktı ve bir süre hareket etmedi. Japonya tekrar seslendi.
Japonya: Türkiye?
Türkiye arkasını döndü. Gözünün altında morluklar vardı. Hiç uymamış gibi görünüyordu. Ayrıca gözlerini çok gördüğü için kıprîrmızı olmuştu.
Japonya korktu.
Japonya: Türkiye? Ne oldu?
Türkiye kolunu oluşturdu.
Türkiye: Japonya... ben...
Japonya sert bir şekilde Türkiye'yi durdurdu.
Japonya: Hayır, Türkiye¡ Bugün bana ne olduğunu anlatacaksın¡
Daha sonra Japonya pamuk gibi yumuşadı. Türkiye'nin omzuna elini koydu.
Japonya: Türkiye, ne oldu?
Türkiye yazı yazdığı kağıda baktı.
Türkiye: Sanırım benim... biraz...
Japonya'ya döndü.
Türkiye: Konuşmaya ihtiyacım var.
Japonya şaşırdı.
Japonya: Konuşmak mı?
Türkiye: Evet.
Japonya yatağın yanındaki tabureyi, Türkiye'nin karşısına çekti ve tabureyi oturdu.
Japonya: Seni dinliyorum, Türkiye.
Türkiye iç çekti.
Türkiye: Bu anlattıklarını kimseye söylemeyeceğim söz verir misin?
Japonya: Ne? Niçin?
Türkiye: Japonya, lütfen...
Japonya: Tamam, söz veriyorum.
Türkiye söze başladı.
Türkiye: Aslında... yangını hatırlıyor musun?
Japonya: Evet, hatırlıyorum. Unutmam mümkün değil.
Türkiye tekrar iç çekti.
Türkiye: Benim de...
Japonya: Yangında ne oldu?
Türkiye: Yangında Azerbaycan'ın odası alev aldığında Azerbaycan ile ben içerideyik.
Japonya: Evet. Bunu biliyorum.
Türkiye: İşte...
5 Saat 10 Dakika Sonra Sonra (07.55)/Sabah
Japonya, Türkiye'nin anlattıkları karşısında kalakalmıştı. Onunla bu konu hakkında bir süre, yani 4 saat boyunca konuşmuşlardı. Japonya oturduğu sandalyeden kalktı.
Japonya: Bunu diğerlerine söylememi istemediğine emin misin?
Türkiye: Evet. Bunu kimseye söyleme.
Japonya devam etti.
Japonya: Azerbaycan buna dayanamaz.
Türkiye: Evet, dayanamaz.
Japonya diyecek bir söz aradı ama bulamadı. Sessizce odadan çıkıyordu ki Türkiye ona seslendi.
Türkiye: Japonya¡
Japonya, heyecanla Türkiye 'ye döndü.
Japonya: Ne oldu?
Türkiye: Teşekkür ederim.
Japonya gülümsedi.
Japonya: Bunu benimle paylaştığım için ben teşekkür ederim.
Türkiye gülümsedi.
SİZCE JAPONYA VE TÜRKİYE NE KONUŞTU. WOW 403 KELİME¡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
AventuraRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...