Türkiye: Sonra Moğol Imparatorluğu çok sinirlendi ve askerlere sertçe bağırdı. Askerler ise ne diyeceklerinni bilemiyorlardı. Ahhh! O gün çok eğlenmiştim!
🔁🔁🔁🔁🔁
Moğol Imparatorluğu: Siz benimle alay mı ediyorsunuz?! Bu çocuk 7 yaşında ya var, ya yok. Siz o kadar silahlı asker bu çocuk ile mi başa çıkamadınız?
Askerler: Ama Efendim!
Moğol Imparatorluğ: Dinlemiyorum!
Moğol Imparatorluğu bana döndü. Iri yarı bir adamdı. O dönemlerde benim 4 katım kadar bir cüssesi vardı.
Moğol Imparatorluğu: Anadolu, bu duyduklarım doğru mu? Sen benim askerlerimin beceriksizliklerinden mi yararlandın?
Türkiye (Anadolu): Evet. Asker diye göndermişsiniz ama daha kendilerine sahip çıkamıyorlar! Hahahaha!
Moğol Imparatorluğu sinirlenmeye başlamıştı. Bunu bana bakışından anlamıştım.
Moğol Imparatorluğu: Hazırlanın! Türk obasına gidiyoruz! Selçuklu Bey ile konuşacaklarım var.
Askerler: Emredersiniz Efendim!
Moğol Imparatorluğu'nun yüzüne sinsi bir gülümseme yayıldı. Benim yüzümden dedemin zor duruma düşmesini hiç istemiyordum. Bu nedenle de bir yolunu bulmalıydım.
🔁🔁🔁🔁🔁
Japonya: Peki ne yaptın?
Türkiye: Askerler atları hazırlarken oradan ayrıldım. Zaten küçüktüm. O kalabalığın içinde halka karıştım ve yakalayamadılar.
Japonya: Başından büyük işlere kalkışıyormuşsun.
Türkiye: Ne yapsaydım? Obayı tehlikeye mi atsaydım?
Japonya: Hayır, üzgünüm. Lütfen devam et.
Türkiye: Moğol Imparatorluğu sınırlarından çıktıktan sonra tek yapmam gereken bizim obamıza ulaşmaktı. Zaten yolumun üzerindeki beyliklerin çoğu uzaktan veya yakından akrabam olurdu. Moğollara yakın olan bir Kazak beyliği vardı. Bunu biliyordum. Oraya gidebilirsem, dinlenebilirdim de. Yapmam gereken yorgunluğuma kanmayıp oraya kadar gitmeye çalışmaktı.
Japonya: Gidebildin mi?
Türkiye: Çok zor oldu, ama gidebildim.
Japonya: Sonra ne oldu?
Türkiye: Oradaki akrabalarım bana kendi odalarında misafir olabileceğimi söylediler. Çorba ikram ettiler ve dinlenmem için bir çadıra götürdüler. Sonrasını hatırlamıyorum, yorgunluktan uykuma engel olamamışım.
Japonya: Peki oradan sağ salim ayrılabildin mi?
Türkiye: Evet. Beni 3 gün misafir ettiler. Daha sonra yanımda birkaç yetişkin ile kendi obama doğru yola çıktım. Oraya ulaşmamız da en az 1 hafta sürdü. Odama geldiğimde...
Türkiye sözlerinin devamını getirmedi. Dalgın dalgın düşüncelerin içindeymiş gibiydi. Japonya da bir süre bu sessizliğin içinde, Türkiye'nin yüzünden söyleyebileceklerini okumaya çalıştı. Pek olumlu bir haber olmadığı kesindi.
Türkiye: 14 gündür odadan beni gören olmamış. Dedem, babam, halam ve obadaki bazı savaşçılar en son görüldüğüm yere gidip çevreyi aramışlar. Ama beni bulamamışlar. Annem kaybolma haberimi alınca kriz geçirmiş ve bayılmış. Kazakistan ve Kırgızistan da gizlice obadan ayrılıp beni aramak için ormana gitmişler. Beni bulamadıklarında babam çok sinirlenmiş ve ormandaki bir hayran tarafından saldırıya uğrayabileceğimi düşünerek ormandaki bütün vahşi hayvanları öldürmeye başlamış. Halam Kırım, yakın çevredeki her yeri aramış ama pek bir bilgiye ulaşamamış. İşte o an dedem Selçuklu...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Countryhumans 2020 ^~^ {2021}
AdventureRusya: Ne yapabiliriz? Azerbaycan: Şehri terk edebiliriz¡ □■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■□■ Rusya: Gördün mü, Çin? Türkiye bizi affetmedi. E, haklı da tabi. Ben olsam, kendimi affetmezdim. Hem seni de affetmezdim. Seni hiç affetmezdim¡ Türkiye'yi de...
