Saplantı

Elveda istanbul

🌼

Aylinle bavullarımızı hazırlıyorduk, ben Mezun olduğuma göre bizi buraya Bağlayan hiçbir şey kalmamıştı.

Aylin Benim kardeşim, can yoldaşımdı. Onunla üniversitede tanışmıştık ve bir daha ayrılmamıştık.

Aylinin annesi ve babası yoktu, küçükken onları kaybetmişti, babam ona hep baba gibi davranır benden ayırmazdı.

Yaz tatillerinde Aylinle babamın yanına mersine gider kalırdık, ama artık temelli gidiyorduk. Üstelik Aylinde bizimle temelli kalacaktı.

Barışla babam bize seslendi.

"Haydi kızlar uçağı kaçıracağız."

Aylinle papatyalarımızı ve bavullarımızı alıp çıktık evden. Artık Emre de geride kalmıştı. Artık çektiğimiz sıkıntılar, üzüntüler geride kalmıştı.

Yan komşumuzun kapısını çaldık. Zümrüt abla kucağında çocuğuyla kapıyı açtı.

Bizi ellerimizde çiçeklerle görünce şaşırmıştı.

Zümrüt abla "Kızlar, hoş geldiniz içeriye buyurun."

Aylin "Biz seninle vedalaşmak için geldik Zümrüt abla."

Kucağındaki kızının kafasını okşadım.

"Biz gidiyoruz, kendine ve Sumruya çok dikkat et, Acar abiye de selam söylersin."

Zümrüt abla "Vakit geldi mi?"

Kafamızı sallayıp sarıldık teker tekrar.

Zümrüt abla "Kendinize çok dikkat edin."

Gülümsedim.

"Tamam."

Aylin elindeki çiçekleri Zümrüt ablaya uzattı.

Aylin "Bizden sana hatıra kalsın."

Zümrüt abla saksıyı alıp içeriye bıraktı.

Zümrüt "Kızlar ağlatacaksınız beni."

Bende dayanamayıp ağlayacaktım ki Babam ve Barış, Zümrüt ablaya hoşçakal demeye geldiler.

Babam "Hoşçakalın Zümrüt hanım, tanıştığıma çok memnun oldum."

Barış "Hoşçakalın."

Zümrüt abla "Hoşçakalın."

Zümrüt abla bize döndü.

"Kızlar yolunuz bir daha buraya düşerse başımın üstünde yeriniz var."

Teşekkür ettikten sonra arabaya doğru ilerledik. Barış valizlerimizi arabaya yerleştirdi.

Uçak yolculuğumuzdan sonra aile apartmanına sonunda varmıştık. Aylinle yolculuk yapmayı çok seviyordum. Herkese sürpriz yapmak için geldiğimizi haber vermeden yukarı çıktık, valizleri çıkarmamıza Barışta yardım etti. Aylin ve Babam içeri girdi.

Barış "Aşkım ben babamların yanına çıkıyorum, benden istediğin bir şey var mı?"

Gülümsedim.

"Hayır aşkım, yok."

Gülümseyip yukarı çıktı.

Bende içeri girdim, evimi gerçekten çok özlemiştim. Valizimi alıp odama doğru yürüdüm, içeri girdiğimde Aylin yatağına uzanmıştı.

Valizimi bırakıp bende yatağıma uzandım.

"Çok özlemişim yatağımı."

Aylin "Bende, şu yumuşacık yatağı özlememek mümkün değil."