Saplantı

30. Bölüm

                                🌼

Kalbim çok ağrıyordu, dayanamıyordum artık. Bu yaşadıklarımı kalbim kaldırmıyordu.

Sevdiğim adam beni terk etti. Barışım beni terk etti. İkinci kere terk ediliyordum, yine bir açıklama yapılmadan terk ediliyordum.

Bir neden arıyor insan sadece bir neden. Ben barışa öyle aşıktım ki bu yaptıklarından sonra bile onu unutamıyordum. Yüzü aklımdan  gitmiyor, gülüşü, bakışları, gülümsemesi...

Öyle bir bakıyordu ki bana, sanki dünyada benden başka hiçkimse yokmuş gibi hissediyordum. Öyle sıcaktı ki bana karşı, öyle güzel sevdiki beni, ben kendimi unuttum.

Kalbim çok ağrıyordu, çıldıracak gibiyim. Benim barışım bunu bana Nasıl yapardı? Benim sevdiğim adam, benim kaç yıldır ondan başkasını sevmediğim adam...

İçeri Aylin girdi, benim halimi görünce hemen sarıldı.

Aylin "Burcu, kardeşim kendini topla."

göz yaşlarımı tutamıyordum.

Burcu "canım çok yanıyor."

daha sıkı sarıldım.

Aylin "keşke bir şey diyebilsem, keşke elimden bir şey gelse."

Burcu "Neden terk etti beni, neden?"

Aylin "senin onu Emre'yle aldattığını sandı."

İnanamayarak baktım Ayline.

Burcu "ya ben onu bu kadar çok severken ben onu gözlerimden kıskanırken o bunu nasıl düşünür. Ya biz evlenecektik Aylin, biz evlenecektik. Biz çok mutlu olacaktık."

Babam içeri girdi, gözlerimdeki yaşları sildim. Gelip sımsıkı sarıldı bana.

Babam "kızım artık üzüntülerini, acılarını saklama benden."

Bir şey diyemedim, haklıydı. Ben babamla bu güne kadar sadece sevinçlerimi paylaşırdım, üzüntülerimi hiç paylaşmazdım. Annemin, üzüntüsüyle yeterince üzgündü babam.

Babam "hadi hazırsanız evimize gidelim."

Hiç hazır değildim, barışla benim onca anılarımız vardı orada. Aylin montumu giydirdi ve dışarıya çıktık. Bütün aile gitmemişti, yüzlerine bile bakamadım. Arabaya bindik.

~Aylinden devam~

Burcu'ya baktığımda içim parçalanıyordu, benim güzeller güzeli kardeşim ne hale gelmişti. Yavaş yavaş zayıflamaya başlamıştı, kanı çekilmiş gibiydi, teni soluk beyaza dönmüştü.

Elindeki tektaş ve alyansa gözüm gitti, hâla çıkarmamıştı. Burcu bir daha hiç toparlanamayacaktı, bundan emindim. Halini görünce, ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.

Gözlerinde kederden başka hiçbir şey yoktu, sinirden elleri ve bacakları titriyordu, tırnaklarını bile yemeye başlamıştı.

Barış bunu Burcu'ya nasıl yapardı, Nasıl aldattığını düşünürdü. Burcu onu böyle delice severken, böyle bir şey Nasıl düşünürdü.

~Burcu'dan devam~

Evimize varmıştık, arabadan indim ama ilerleyemedim. Barışla anılarımız aklımdan çıkmıyordu. Sahile döndüm orada bana 'sarışınım' dediği an gözümde canlandı.

Ne güzeldik biz, biz niye böyle bozulduk. Gülümsemesi yine gözlerimin önüne geldi, öyle güzel gülüyordu ki... öylesine masumdu ki, bakışları kalbimi bir ok gibi deliyordu. Gözlerimden yaşlar akıyordu, kendimi zor tutsamda.