(Hee-Ran)
Taehyung telefonda hâla konuşuyorken ben sadece olduğum yerde öylece kalakalmıştım.
Yanlış bir ses duyduğumu düşünmek istiyordum.Ama kalbim göğüs kafesime sığmıyordu..
Fark etmeden gözümden bir-iki damla gözyaşı süzüldüğünde de aldırış etmedim.
Dönmek istemiyordum çünkü eğer buradan ayrılırsak Taehyung'la aramızda ki bu büyülü anlar bozulacak gibi hissediyordum.
Hem Jimin'e hiçbir şey söylemeden ayrıldım kesin bana çok sinirli ve bir daha affetmeyecek.
Gergindim, vücudumdaki bütün kanlar çekilmiş ve ellerim buz kesmişti.
Öylece beklerken vücudum kas katı olmuştu..Birden bilekliğim kopup boncuklar etrafa dağılmaya başladığında hızlıca yokuş aşağı giden boncuklarımın arkasından koşup yerden bazı boncuklarımı toplamaya başladım.
Taehyung, beni öyle gördüğünde telefonu kapatıp hızlıca yanıma koşmuştu.
Bütün aksilikler bugünü bulmuştu.Şimdi de Jimin'in bana kendi elleriyle hazırladığı bileklik kopmuştu.
Saçlarım önüme düştüğünde parmaklarımla kulağımın arkasına sıkıştırdım.Çocuk gibi ağlamaya başladığımda Taehyung'da benimle birlikte telaşlanmıştı.
Yumuşak bir ses tonuyla:
"Ya! Hee-Ran noluyor?"
"(Ağlayarak) O...oh bu bileklik benim için önemli.."
"Meraklanma canım hemen toplarız şimdi."
"Baksana sadece bu mavi, beyaz boncukları toplayabildim J ve yıldız şeklindeki boncuk ortada yok.."
Cümlemi bitirir bitirmez tekrardan gözyaşlarına boğulmuştum.
Yolun ortasına oturup kafamı da önüme eğdikten sonra öylece durmaya başladım.
"Hee-Ran~shi burada akşama kadar duramayız ve hem burası soğuk hasta mı olmak istiyorsun?"
Ağlarken konuşuyordum.
"Ama..o benim için çok değerliydi.",
"Sende benim için çok değerlisin bende senin burada oturup hasta olmanı istemiyorum."
Yavaşça yerimden kalkarken Taehyung sevimli sesler çıkararak beni kendisine çektikten sonra konuşmaya başlamıştı.
"Bebeğim, lütfen artık sil gözyaşlarını..sana hiç kıyamıyorum biliyorsun değil mi?"
Dudaklarını büzerek konuşan Taehyung yüzümde gülümsememe sebebiyet verdiğinde sıkıca sarılıp göğsünde öylece kalmıştım.
.....
Arabaya bindikten sonra Taehyung, koltuğumu biraz geriye doğru indirerek benden uyumamı istemişti.
Taehyung her zaman beni gülümsetebiliyordu.
"Ya! Neden uyumuyorsun? Ne o yoksa benden ellerini tutmamı mı isteyeceksin? Pekâlâ ellerimi sen uykuya dalana kadar ödünç verebilirim."
