(Hee-Ran)
Taehyung'un sandalyemi çekmesi üzerine şok geçirsem de bunun ardı arkası kesilmeyip kulağıma fısıldadığı son cümleyle de donakalmıştım..
Uzun süre şaşkınlığımı gizleyemeyip ona baksam da o bana baktığı an daha fazla suratına bakamayıp gözlerimi zorla da olsa ellerime indirdim.
Jungkook'un bakışları üzerimizde gezmeye başladığında yerimde yavaşça doğrulup, ayağa kalktım.
"Bay Kim ve Bay Jeon, size afiyet olsun..Benim gitmem gerek arkadaşım bekliyor olmalı."
Taehyung buradan gitmek istediğimi anlamış gibi sert ve kesin konuşunca tekrardan yerime oturmak zorunda kaldım.
"Biraz daha bekleyebilir değil mi!? Sonuçta o kadar saat bekleyen birisi bunu da başarır diye düşünüyorum."
Ellerimde gezen bakışlarımı birden ona çıkarınca Jungkook'un çok hafif bir kahkahasını işitmemle birlikte bakışlarımızı ona döndürünce..
"Ahh~aklıma bir şeyler geldi de birden ona gülüyorum..Siz devam edin."
Cidden bugün ikisi de çok garipti..Neden böyle davranıyorlardı anlamış değildim henüz ama yakında kokusu çıkar diye düşünüyordum.
....
Yemekler önümüze geldiğinde Taehyung'un elleriyle başlamamız adına tabakları gösterince çok fazla konuşmamaya çalışıp yemeğimi yemeye başladım.
Bir an önce saatlerin geçmesini istiyordum.Çünkü eve gidip Jimin'le konuşmam ve en önemlisi de gönlünü almam gerekiyordu.
Yemek yerken birden Taehyung'un sesini duymamla birlikte ona bakışlarımızı çevirmiştik.
"Buraya hepberaber geldiysek birbirimizi daha iyi tanımamız gerek öyle değil mi?"
Taehyung'un karşılığını almasına bile gerek olmayan sorusundan sonra Jungkook'un hevesle elini şıklatıp:
"Ahh~doğru yaa..Hee-Ran kiminle birlikte yaşıyorsun?"
"(Gülümseyerek) Çok yakın ve değer verdiğim arkadaşımla birlikte yaşıyorum."
"Ohh~bir gün tanışırız mutlaka o zaman öyle değil mi?"
Jungkook'un sorusuyla birlikte içimden Jimin'de öyle diyordu zaten düşünceleri geçse de bunu söyleyemeyeceğim için:
"Neden olmasın? Belki bir gün."
"Pekâlâ,daha önce nerede yaşıyordun?"
"Daegu'da yaşıyordum sonra arkadaşım ve ben buraya taşınma kararı aldığımız için doğruca buraya geldik efendim."
Taehyung konuşmalarımızı büyük bir ilgiyle dinlesede Jungkook'un bir diğer sorusuyla donakaldım.
"Güzel..Buraya ailenle birlikte neden gelmedin?"
Hafiften gözlerimin dolduğunu,eski anılarım canlandığını hissetmemle beraber kesin ve sert bir dille konuşup Jungkook'un konuşmasını şaşırıp,kötü bir şey söylediğini düşünüp susmasını sağladım.
"Yanımda getirdiğim kişi ailem zaten ikinci bir kişiye gerek yoktu."
Taehyung her ne kadar yanından asla kalkmamamı söylese de ayağa kalkıp Jungkook'a ve Taehyung'a sırasıyla saygıyla eğildikten sonra sesim hafifçe çatlamış bir şekilde konuşmaya başladım.
