(Hee-Ran)
Elimi tutan Taehyung'a karşı biraz şaşırmış ve heyecanlanmış dahii olsam elimi hemen çekmiştim..Büyük bir sessizlikten sonra tam kapıyı açıp ineceğim sırada cevap verme gereği duyup dudaklarımı ıslatarak ona döndüm.
"Bay Kim~endişelenmeyin.Tekrardan teşekkürler ve lütfen evinize dikkatli gittiğinizden emin olun."
Cümlemi bitirir bitirmez bir telaşla arabadan inip kapıyıda orta hızda kapatmıştım.
Taehyung gaz'a basmadan evvel anlık bana baktığında önünde hafiften eğildim ve arabanın uzaklaşmasını izledim öylece..
Evin bahçesine girdiğimde biraz huzursuz olmuş olsam da bu sefer hatalı olan ben değildim.Sonuçta uzun yıllar sonra Taehyung'u bulmuştum.En azından burada kalıp şansımı denemek istiyordum.
Evin kapısına doğru adımlarken o sırada da Jimin'le karşılaşmak istemediğimden Tanrı'ya dua ediyordum.Kavga etmem istemiyordum Jimin'in kırıcı kelimelerini duymakta istemiyordum.
Kapı'nın önündeyken yavaşça yedek anahtarımı elime alıp kapının deliğine yerleştirip ses çıkmaması için yavaşça çevirdiğimde kapı küçük bir aralıkla açılmıştı..İçeriye parmak uçlarımla girdiğim sırada mutfaktan bir ses duydum.
"Sonunda Hee-Ran'ımız gelmiş..Koltuğa otur ve beni bekle."
Ses tonunda iğneliyici ve dalga varî bir tını olduğu için onun cümlesine karşılık vermedim..Ve koltuğa geçip yanıma gelmesini beni azarlaması için beklemeye koyuldum.
Jimin kahvesiyle karşıma geçip oturduğunda bakışlarım ona doğru yöneldi.Ahh cidden kesin kavga edecektik çünkü elindeki bardağın ağız kısmından kavramış yanındaki cam sehpaya ses çıkartacak şekilde koyup geri kaldırıyordu ve bunu defalarca tekrarlıyordu.Sinirlendiği anlamına geliyordu bu ve benden bir şeyler duymak istediğini belirtiyordu bu hareketiyle.
Kuruyan dudaklarımı hafifçe ıslatıp konuşmaya başladım.
"Jimin çok fazla ani tepkilerin var bunu biliyorsun değil mi? ve sen böyle yaptığın için bir şeyleri yaparken ne tepkiler vereceğini kestiremiyorum.--"
"Bu ani tepkilerimin tek bir sebebi var o da senin umursamazlığın.Ve senin o adama karşı kırılabileceğin korkusunu taşıyorum üzerimde."
"O zaman taşıma.Çünkü onu yeni buldum onca aradan sonra ve şimdi bırakmaya hiç niyetim yok Jimin."
Elindeki bardağı sinir ve hızla duvara doğru fırlatıp ayağa kalktığında korkuyla onun gözlerinin içerisine baktım.
"Hayır yaklaşma bana lütfen dur orada artık benim arkadaşım değilmişsin gibi davranıyorsun.."
"(Bağırarak) Seni inciten, seni hiçbir zaman aramayan,sormayan adam için beni soktuğun hâle bak Hee-Ran."
Kafamı olumsuz anlamında iki yana hızlıca sallarken konuştum.
"Çok farklısın Jimin..Lütfen eskisi gibi ol lütfen.Sende benim için özelsin ama yaralarım tam anlamıyla sarılmamışken yapma bunu bana."
"Ben değişmedim.Ama sen değiştin."
Sadece gülümsemiştim:
"Demek artık fikir ayrılıklarına da düşmeye başladık.O hâlde bu hikâyeyi raf'a kaldırmanın vakti gelmiş Jimin~shii."
