(Hee-Ran)
Taehyung'un son cümlesiyle neyi kastetmeye çalıştığını anlamaya çalışıyordum.
Oysa ki sabah her şey iyi güzeldi şimdi birdenbire ne olmuş olabilirdi kii? hemde aramıza bu kadar soğukluk, mesafe girecek kadar..
İkimizde sessizdik..ikimizinde aklından tonlarca düşünceler geçiyordu..ve ikimizde bu geceden sonra birçok şeyin değişeceğini biliyorduk.
Vücudum buz kesmiş, ayakta duracak gücümün kalmadığını bedenimin hafiften titremesiyle anlayabiliyordum.
Sanki birisi dokunsa yere yığılacak, öylece kalacaktım orada..
Dudaklarımın kuruduğunun farkına vardığımda ıslatma gereği duydum..derince nefes aldıktan sonra sesimin titremesine engel olamayarak konuşmaya çalıştım.
"T-taehyung sorun ne bilmiyorum ama düşündüğün gibi değil."
Tek bir söz, tek bir cümle dahi kurmuyordu sadece öylece uzaklara bakıyordu.
Taehyung'un kolundan tutarak hafifçe sarstıktan sonra nihayet gözlerini benim gözlerimle buluşturmuştu.
"Taehyung..lütfen benimle konuş, ne oldu birdenbire neden böylesin?"
Kollarını elimden kurtardıktan sonra o derin ve boğuk sesiyle bağırmaya başlamıştı.
"Aptala yatıyorsun, her şeyin farkındasın..beni bunca ay kandırdığının da farkındaydın hemde gözlerimin içerisine bakarak yaptın bunu.."
Taehyung'un cümlelerinden sonra duraksamıştım..Nasıl yani geçmişimizi benden öğrenemeden bir başkasından mı öğrenmişti? Bu olamazdı değil mi?
Taehyung'un elini iki elimle sıkıca tuttuktan sonra gözlerimden süzülen gözyaşlarına aldırış etmeden konuşmaya başladım.
"Taehyung, hiçbir şey bildiğin gibi değil..hem b-ben sana söyleyecektim ama araya hep bir şeyler karıştığı için fırsatım olmadı."
Taehyung'da benim gibi ağlıyordu..cümlelerimden sonra gülmesiyle biraz irkilsemde gözlerimi ayırmadan hâla ona bakıyordum.
"(Bağırarak) Kandırmak için vaktin vardı ama değil mi? Nasıldı bari benimle sevgiliyken bir başkasıyla öpüşmek? Sadece bu yaptıklarınla senden nefret etmemi sağladın Hee-Ran."
Taehyung'un cümleleriyle hem ağlarken hem de sinirlenerek konuşmaya başladım.
"Taehyung ne saçmalıyorsun sen? Benim hayatımda sadece sen vardın--"
Duraksamamı sağlayan Taehyung'un göğsüme doğru attığı polaroid fotoğraflar olmuştu.
Yere dağılan fotoğraflara bakmak için dizlerimin üstüne oturduğumda bu çekilen fotoğraflar yüzünden şoka uğramıştım.
B-bu Jiminle bendim..Bu nasıl olabilirdi kii? Hepsi bir kabus olmalıydı değil mii?
"Bitti Hee-Ran..Bir kez daha tüm anılarımıza ihanet ettin..Keşke bunca yıl aradan sonra karşıma hiç çıkmamış olsaydın da bende bu kadar üzülmemiş olsaydım..(içimden kısık bir sesle) Sanırım öldüğünü bilmek daha güzeldi."
Taehyung yanımdan tam gideceği sırada koluna yapışmıştım.
"Lütfen gitme Taehyung..Birbirimize küselim ama bitti demeyelim lütfen..Tüm bu olanları açıklamama izin ver."
