(Eunbi)
Abim beni Jungkook'tan başkasına emanet etmediği için okuluma onunla gelmek zorunda kalmıştım.Aslında bu hoşuma gitmişti çünkü ondan hoşlanıyordum ve küçücükte olsun etkileşimimiz beni heyecanlandırıyordu.
Jungkook dışarıda beni bekleyeceğini söyledikten sonra doğruca okulun kapısından içeriye girdim.
Çok fazla insanlarla yüz göz olmamak için rektörün katına koşar adımlarla çıkmıştım.
Rektör elime bazı bilgi forumlarını verip bunların yenilenmesi gerektiğini söyledikten sonra hızlıca doldurmaya başladım.
Aradan geçen vakitten sonra aklıma gelen Jungkook yüzünden hızlıca aşağıya indim.
Okulun kapısının önünde bazı toplu gruplar birikmiş belli bir yere baktığında nereye baktıklarını anlamak için yanlarına doğru yaklaştım.
Tam da tahmin ettiğim gibi arabanın önündeki Jungkook'u kesiyorlardı.Hızlıca aralarından geçip Jungkook'un yanına doğru gittim.
Arabanın kapısına yaslanmış telefon konuşması yaparken tam karşısında durmuş beni görünce de toparlanıp arabaya bineceği anda okulun kapısından bizi izleyen kızları bildiğimden dolayı Jungkook'un kolunu tutup hafifçe parmak uçlarımda yükselip yanağından öpmüştüm.
Jungkook'un o an da hiçbir şey söylememesi beni rahatlatmış olsa da yüzündeki şaşkınlık ifadesinden birazdan nasıl bir azar işitebileceğimi az çok anladığımdan hızlıca arabanın arkasından dolanıp sürücü koltuğunun yanındaki koltuğa geçtim.
Benimle aynı an da senkronize bir şekilde arabaya binen Jungkook konuşmadan hızlıca çalıştırmıştı arabayı..
.....
Ara sokaklardan geçerken birden arabayı durdurmuş keskin bir şekilde bakışlarını üzerimde gezdirirken sakin kalmaya çalışarak konuşmaya çalıştığı o kadar belliydi kii..
"Eunbi yaptığın şeyin farkında mısın?"
Gözlerim birden ellerime doğru kaymış, parmaklarımla oynamaya başlamıştım küçük bir kız çocuğu gibi..
"Bunu daha önce de tekrarlamıştın ve nasıl bir tepkiyle karşılaştığını da biliyorsun peki o hâlde neden hâla ısrarcısın davranışlarını düzelt."
Tam bir şey söyleyeceğim sırada iki eliyle omuzlarımdan tutup şefkatli bir ses tonuyla ağzından hiç duymak istemediğim o cümleler döküldüğünde daha fazla gözyaşlarıma engel olamamıştım.
"Hem sen benim kız kardeşim gibisin hareketlerinden dolayı tekrardan seni kırmak ve aynı şekilde üzülmeni istemem."
Jungkook'un omuzumdaki ellerini itip hafifçe sesimi yükselterek konuşmaya başladım.
"Bana da o diğer kızlara davrandığın gibi davranamaz mısın?"
"Ya! Ne diyorsun Eunbi kendine gel.."
"Ben kendimdeyim zaten ama lütfen sende duygularımı gör.Sana karşı boş değilim.Başka kızlarla da konuşmana hiç tahammülüm yok."
Cümlelerim onun susmasını sağladığında sessizce arabayı çalıştırmış sürmeye başlamıştı..
.....
