Avukat

Avukat 36.bölüm

———————-
Saatler önce
———————-

Biliyordum ki, her ne olursa olsun, yolun sonu nereye çıkarsa çıksın ben babama gidecektim. O evde başlayan hikayem, o evde son bulacaktı. Yıllarca kabuslarımda gördüğüm, bir an olsun bile peşimi bırakmayan eve geri döneceğim günün geleceğini hep biliyordum. O evden çıkarken attığım ilk anda biliyordum, fırsatını bulur bulmaz koşarak geri döneceğimi. Biliyordum, çünkü her insan evinde ölmek isterdi. Kendine yakın bir yerde, güvende hissederken. Ölürken daha iyi anlıyordum.
Ben de evimde güvende hissetmek isterdim.
Evet oraya geri dönenecektim.
Ama bir şeytan olarak değil.
Elim kanlı bir şekilde gitmeyecektim.

Söz verdiğim gibi, iyileştiğimde dönecektim babama.

Bu yüzden burdaydım.

Bu yüzden seçimimi yapmıştım.

"Leyla."

İş saatleri dışında olduğumuz için, normalde tanıdığım görüntüsünden uzak duran kadını inceledim. Ondan başka kimse bana yardımcı olamazdı.
Beni gördüğüne oldukça şaşırmıştı.

"Beril Merdan'ın bu saatte kapımın önünde ne işi var?" diye sordu haklı olarak.

Saniyelerle yarıştığım için uzun uzun açıklama yapmaya vaktim yoktu.

Ölmeden bir kaç salise önce Sıla'nın bana ulaştırdığı usb anahtarını cebimden çıkardım.
Sıla bu görüntüler ve deliller için canını kaybetmişti.

Ona verdiğim sözü tutamasam da, son isteğini yerine getirecektim.

O programa kendim çıkıp her suçumu üstlenmem gerekirdi biliyordum. Ama ben bencil biriydim.
Ben yine onlarca insanın suçlayıcı bakışlarının önüne çıkacak kadar yürekli değildim.
Ölürken, olmak istediğim yer kendi vicdani mahkemem değildi.

Üstelik ilk başta planım Adnan'ın beni Leyla zannedip programı basmasıydı.

Fakat şimdi işler değişmişti.

Adnan'ın programdan haberinin olmasını istemiyorum.

Bu yüzden kendim gidecektim ona.

Bu sefer yem bendim.
İlk defa kendimi kurban ediyordum.
Adnan beni öldürecekti. Zaman kazanmak için, Adnan'ın beni öldürmesi gerekiyordu.
Son dakikada yan çizip kaçabilirdim hâla.
Kendimi tanıyordum. Korkuyordum. Ölmek istemiyordum. Hâla her şeyi boş verip kaçmak için bir şansım vardı. Öleceğimi bildiğim halde bile kendimden vaz geçemiyordum.

Usb cihazını Leyla'nın avuçlarının içine bıraktım.

"Hakkım olmamasına rağmen, üstünden para kazandığın bir kadın olarak son bir isteğim var senden."

Leyla bana baktı.
Avucunun içine baktı.
Dinledi.

"Hiç zamanımız yok. Senden, ben burdan ayrılır ayrılmaz kanala gidip acil canlı yayına katılmayı istemeni istiyorum. Yetiş Vatansever'e ulaş. Elindeki delilleri göster. Seni dinleyecektir."

Leyla "Bunları neden kapının önünde konuşuyoruz, içeri geçsene." diyerek beni davet etse de reddettim.

"Saçma olacak ama, senden bir şey daha istiyorum.
O programda sadece Adnan'ı değil. Beni de ifşa etmeni istiyorum. Yaptığım her şeyi, bütün müvekkillerimi, bütün bağlantılarımı bir deftere yazdım. Defter sana yazdığım adreste. Aynı zamanda Selma ve Tuna Urhan ile ilgili gerçekleri de yazdım. Kuzey Varal ve çetesi ile ilgili olan her şeyi de. Neyim varsa o defterde.
Çözülmesi gereken o kadar çok şey ve çözmek için o kadar az zaman var ki.
Kimsenin yaptığı yanına kar kalmamalı ama kalacak biliyorum. Benim gücüm bu kadarına yetiyor."
Ne garip, ne acınasıydı. Son çırpınışlarım bir böceğin bir dağa açtığı savaşa benziyordu.