Hold Your Breath - Tom Riddle

#38 Plotka

To uczucie kiedy przez całe życie nie miałeś o czymś pojęcia i wtedy nagle się o tym dowiadujesz. Z jednej strony czujesz się okropnie, wraz z tą wiedzą jesteś, innym człowiekiem, nie wiesz co ze sobą zrobić. A z drugiej strony czujesz siłę, że jesteś inny i możesz coś zmienić.

Dzisiaj dowiedziałam się czegoś, co kompletnie zmieniło moje postrzeganie siebie, świata, rodziców, przeszłości.

Pozwólcie, że wam opowiem.

Zawsze myślałam, że jestem zwykłą sierotką z Gryffindoru, która miała dosyć sławnych rodziców. I to tyle w sumie.

Okazało się, że jestem sierotką z Gryffindoru, która miała dosyć sławnych rodziców i na której ciąży od dawna dziwne przeznaczenie.

A mianowicie, moi rodzice jak już wiecie, byli oboje z innych, mocno rywalizujących ze sobą domów. Połączyło ich jednak wspólne zrozumienie i zaufanie.

Rzecz w tym kim moi rodzice byli, a raczej ich przodkowie.

Moja mama - ślizgonka z żelaznymi zasadami i miłym uśmiechem, która chce podążać swoimi ścieżkami. - Potomkini Slytherina.

Mój tata - najodważniejszy gryfon, u którego przeważa altruizm i bezinteresowność. - Potomek Gryffindora.

Nieprawdopodobne, prawda?
I tak o to właśnie, powstałam ja - Dziedziczka dwóch potęg, z objawami dwubiegunówki i dziwnymi wizjami.

Moim przeznaczeniem było zgładzić pewnego potężnego czarnoksiężnika, tak powiedział Dumbledore. Podobno to właśnie było w przepowiedni. Dumbledore dał mi jasno do zrozumienia, że chodzi o Grindelwalda.

Nie wiem co miałam z tym faktem począć, ale teraz już rozumiałam skąd u mnie tak dobre umiejętności pojedynkowe, że dorównywałam Riddle'owi, dlaczego udało mi się wejść do komnaty tajemnic, dlaczego moja matka szukała bazyliszka. Wiedziałam znacznie więcej. Zaspokoiło to w dużym stopniu moją ciekawość.

Zastanawiałam się jak bardzo byłam spokrewniona z Riddle'm. Według Dumbledore'a byliśmy kuzynostwem mniej więcej pięćdziesiątego stopnia, łączyła nas tylko krew Salazara.

Dowiedziałam się również skąd Dumbledore wiedział o naszej wyprawie. Od Ashley oczywiście. Przebiegła kujonka, musiała na to oczywiście wpaść. Będę musiała z nią odbyć poważną rozmowę.

Stałam przed wielkim dylematem, czy Riddle powinien wiedzieć? W końcu poświęcił wiele w tą wyprawę, a nie udała się tylko i wyłącznie przeze mnie i Ashley.

Jednak Dumbledore mocno skrytykował moją znajomość z Riddle'm. W sumie to mu się nie dziwiłam.

Riddle był bardzo sprytnym i zdolnym czarodziejem, ale miał w sobie mroczny rdzeń.

- Ashley. - Zwróciłam się do dziewczyny, która stała tyłem do mnie w pokoju wspólnym Gryffindoru.

Gryffonka na dźwięk swojego imienia i mojego głosu wzdrygnęła się i szybko odwróciła twarzą do mnie.

- Clem...ja... - Zaczęła dziewczyna, ale nie była w stanie szybko skończyć. - ...ja przepraszam. - Dokończyła i spojrzała mi w oczy.

- Nie powinnaś przepraszać. Postąpiłaś w zasadzie słusznie. Do tego nie powierzyłam ci żadnej tajemnicy, sama się domyśliłaś.

Ashley spuściła głowę i nią potrzasnęła. - Przeze mnie nie dowiedziałaś się niczego o swojej rodzinie. Ja...z początku nie wiedziałam gdzie chcesz się dostać, myślałam że to jakaś manipulacja Riddle'a. Gdy tylko się dowiedziałam od Dumbledore'a, że chciałaś informacji, zrobiło mi się głupio.