Bölüm şarkısı : Model- sarı kurdeleler
",,Boğuluyormuş gibi hissetsen de yüzünde mutlaka bir gülümseme olmalı.,,"
"Tam 9 yıl önce bugün, aklımı başımdan alan bir kızla tanıştım"
Kağan elindeki gümüş renkli , ucunda 4 yapraklı yonca olan kolyeyle bana doğru yaklaştı.
Gözleri tam gözlerime bakıyordu.
"Hep yoncaların mutluluk getirdiğini söylerdin,"
Zoraki bir gülümsemeyle suratına bakıyordum.
Bir insanın içi yanarken gülümsemesi ne demektir bilir misiniz?
Kağan elindeki kolyeyi boynuma doğru uzattı.
Ellerini boynumdan geçirip kolyeyi takmaya calıştı.
Yüzü yüzüme çok yakın bir yerde duruyordu.
Kolları boynuma dolanmış bir şekilde kolyeyi takarken tam olarak gözlerimin içine bakıyordu.
Biraz yüzüme eğildi.
"Yoncanın üstünden belli belirsiz bir sonsuzluk işareti geçiyor, "
Kollarını boynumdan çekti.
Gözlerime bakmaya devam ediyordu.
Ellerini yüzümün iki yanına getirip, bastırdı.
Ben hala gülümsemek için çırpınıyordum.
Elleri genişledi, baş parmakları dudağımın iki yanında gamzelerimin üzerinde durdu.
"Umarım," dedi sakin bir sesle,
"Umarım sonsuza dek mutlu olursun"
Kullandığı cümle ile resmen kulaklarıma değecek kadar, dişlerimi göstererek sırıtmıştım, o mutluluktan sanıyordu.
Önemi yoktu.
Asla sonsuza kadar mutlu olamayacaktım.
Asla tam anlamıyla mutlu olmayacaktım.
Kısa süre sonra Kağanın yanında kendi içime çekilmiştim.
Normalde de Kağanın yanında böyle sessiz olduğum için sorun teşkil etmiyordu.
Genelde onun yanında masum yanım açığa çıkıyordu.
Düşüncelerime dalmışken , gözlerim bir ara Veliyi odağına aldı.
Sık sık olmasa da bana baktığını görebiliyordum.
Gözlerim ağır bir şekilde tekrar ona kaydığında bizim bulunduğumuz alana doğru gelmeye başladı.
Heyecanlanmıştım.
Sonra sanki heyecanlandığımı anlamış gibi ukalaca gülüp yanımızda bulunan masadan içecek alıp ilerlemeye başladı , dudaklarımı dişleyerek yere baktım.
Nasıl anlamıştı?
Bu çocuk tahminimden de zekiydi.
Gerçi işim bittiğin de ucubeden farkı kalmayacaktı gözüm de ama neyse.
Kağan , Caner ve Emre ile koyu bir sohbetteyken yanından sıyrıldım.
Ağır adımlarla ilerleyip etrafa iyice bakındım.
Veliyi arıyordum.
Biraz daha bakındıktan sonra , odanın köşesinde duvara yaslanmış bir şekilde durduğunu gördüm.
Ona yanına ilerledim.
Yaklaştığımı hissedince bana baktı.
Gayet samimi dolu bir şekilde gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Teen Fiction"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
