"Kötü görünüyorsun uyuyamadın mı?"
Kafamı salladım
Gülümsemeye çalıştım.
"Eh işte"
Çatalımda ki salatalığı ağzıma götürdüm.
Esra baktım.
Yutkundum,
"Ben farkettim ki," çay bardağına uzandım.
Esra beni dinliyordu.
"Sizin çok üzerinize gittim, yani kabullenmedim bir türlü ama artık size inanıyorum"
Esranın gözleri parladı.
"Sen yani?" Kafamı sallayıp tekrar gülümsedim.
"Artık problem çıkarmayacağım, söz veriyorum"
Çayımdan bir yudum alıp elimi yeterli der gibi kaldırdım.
Hafif kalktım oturduğum sandalyeden
"Ben artık okula gideyim"
Gözlerimi devirdim
"Birşey anladığım söylenemez ama"
Elimi salladım
"Gidelim bakalım"
Kalkıp sandalyeyi masaya doğru ittim.
Esra bana samimiyetle gülümsedi.
Çantamı omuzuma takip kapıya yöneldim,
Durup omuzumun üzerinden baktım
"Arzuya erken çıktığımı söylersin"
Esra masadan kalktı benimle kapıya kadar geldi.
"Olur, söylerim"
Kapıyı açıp kapıdan çıktım.
Yürümeye başladım.
Okula gidip , bir an önce Hakan ile görüşmek istiyordum.
Aklım çok doluydu.
Hızla yürümeye devam ederken,
"Elif!" Durdum.
Omuzumun üzerinden arkama baktım.
Şifa.
Yönümü çevirdim
Adımlarını hızlandırıp yanına yetişti
"Erkencisin" dedi yüzüme nefes nefese bakarken
Hafif gülümseyip yan bir şekilde baktım ona
"Sen de"
"Ben hep erken giderim ama"
Kollarımı etrafımda doladım.
"Bilmiyorum"
Kafasını sallayıp 'anladım der gibi sessiz kaldı.
Okul görünüyordu.
"Hayat çok garip" dedim okulun bulunduğu duvarlara bakarken.
"Neden öyle söyledin ki"
Omuzumun üzerinden Sifaya baktım.
Kalın dudakları rujsuzdu..
Çekik gözleri makyajsız
Tuhaf.
Alışkın olmadığım bir görüntü.
Birşey demeden önüme döndüm.
Şifa da sormadı zaten daha fazla.
"Senin hayatın da biri varmı peki?" Dedim ilgili bir sesle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Novela Juvenil"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
