"Evlensene benimle."
Kendi kendime gülümsedim.
Bazı şeyler hiç değişmiyor.
Kendimi Kağanın kolundan çekip uzaklaştım.
"Hayır dersem," Dedim düz tutmaya çalıştığım suratım ile.
"Beni bilmediğim bir hayatın içine sokmayacagına nasıl emin olabilirim?"
Kağan afallamis gibi baktı yüzüme.
"Ne diyorsun Elif?"
Inanamaz gibi baktım yüzüne
"Kağan artık gerçekten yeter!" Kafamı hızla salladım.
"Olmuyor işte neyi zorluyorsun"
Sinirlenmistim.
Elimi göğsüme getirdim
"Burası sana ait değil neden anlamıyorsun?"
Kağanın gözleri elime değdi, çenesi kasıldı.
Yüzü gergindi.
"Düzeldin sanmıştım!"
Omuzumun üzerinden kafamı çevirdim.
Esra, dehşet içinde bana bakıyordu.
"Iyisin sanıyordum"
Kafamı çevirip Kağana korkuyla baktım.
Esra kolumdan tutup beni eve doğru çekti.
Kağan birşey yapmadı, sadece izledi.
Esraya karşı koymadım.
Evin kapısını hızla açıp, beni içeri soktu.
Kapıyı sert bir şekilde kapattı.
Kilitledi.
Korkuyla bana dönüp baktı.
"Neden rol yaptın!" Dedi hayal kırıklığı doluydu sesi.
Elini alnına bastı.
Hızla salona koştu, eline telefonu alıp bir yerleri aradı.
"Alo!"
"Evet, benim"
Karşı tarafı dinledi.
"Durumu iyi değil"
"Tamam, nasıl yapacağım?"
Tepkisiz bir şekilde bakıyordum.
"Hallederim, sizi bekliyorum."
Elini yumruk yapmış, baş parmağının tırnagini dişliyordu.
"Adresi yolluyorum"
Esranın bulunduğu odaya yönelttim adımlarımı,
Geldiğimi görünce bana korkuyla baktı
"Abartıyorsun" Dedim gayet sakin olmaya çalıştığım bir ses ile.
Kafasını iki yana salladı.
"Benden uzak dur!"
Kaslarimi çattım
"Ne?"
Televizyonun yan tarafından bir poşet aldı eline, içinden bir şeyler çıkardı.
Bana arkasını döndü.
"O ne?" Dedim ona adımlarımı yaklaştırarak
Esranin omuzuna dokunup dönmesini sağladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Teen Fiction"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
