"Ben mükemmelim"
Alaydan yoksun soğuk bir yüzle hala Kağana bakıyordum.
Bu kadar hızlı değişmem onu çileden çıkarıyordu.
Sırtımı yasladığım yerden tek kaşımı kaldırıp Kağana bakmaya devam ettim.
Heyelana uğramış bir dağ gibi hırçınlaşan Kağan , aciz bir şekilde kafasını eğip kalktı yanımdan.
Kalkarken kendi kendine ,
"Seni farklı sanmıştım" Diye mırıldandı.
Kalkık olan kaşım ani bir şekilde indi. Gözlerimi kısıp ayağa kalktım.
"Ne diyorsun sen? Sesli söylemeye cesaretin mi yok?"
Kağanın iri cüssesi bana döndü.
Dosdoğru yüzüme bakıyordu.
Soğuk, duygusuz tiksinircesine baktı yüzüme.
Başım dik burnum havada bir şekilde odağımdaki eskiden uğruna öleceğim insana bakıyordum.
"Gen işte," dedi buz gibi bir sesle.
Elini yavaş bir şekilde omzuma vurdurttu.
Ama bu beni sarsmaya yetmişti.
"Annesinin kızı" gözlerimdeki ateş yerini saf acıya bıraktı.
Soğuk bakan yüzüm gevşedi.
Içimde ki acizlik hissi tüm bedenimi kavradı.
Kağan sanki ucuz marka ürünmüşüm gibi beni arkasında bırakırken içimde neler koptuğunu bilmiyordu.
Hırsla ayağımı yere vurdum.
Içimdeki öfkeyi dindirmeyi amaçlıyordum.
Sesli bir şekilde bağırıp yüzümü ellerimle kapattım.
Çok sürmedi kısa bi zaman sonra sanki hiçbirşey olmamış gibi yapıp, saçım rüzgarda savulmuş ta bozulmuş bir edayla saçımı düzenledim.
Ellerim göz altlarıma gitti ufak bir silmeyle kendime geldim.
Bu sefer de gülümsüyordum.
Kafam aniden yeni kızın olduğu tarafa döndü.
Bana bakıyordu.
Baktığım anda kafasını çevirdi.
Kafamı yavaşça sallayıp duyacağı bir tonda "ezik," diye söylendim.
Duyduğundan emindim.
Tepki vermedi.
Düşmanımın dişli olmasını isterdim halbuki.
Yerimde çok bekledigimi farkedip sınıfın kapısına doğru ilerledim.
Ben kapının pervazına yaşlanmış bir şekilde düşüncelere dalmışken yanağımda bir dokunuş hissettim.
Gözlerim daldığı yerden ayrılıp karşımdaki siluete baktım.
"Kuzum," dedi Şifa numarasız iri altın renkli çerçevesi olan gözlüklerinin ardından masumca bana bakarken kan kırmızısı mat rujlu dudağını ileri doğru uzatıp büzdü.
Elleri yüzüme tutundu.
"Ne oldu Konya şekerim"
Yüzümü Şifanın çikolata kokulu kremli elinden kurtarıp yüzümü buruşturdum.
Tuhaf bir şekilde yüzüme baktı.
Tek kaşını kaldırıp ellerini beline koydu.
"Ne oldu bakiyiiim"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Genç Kurgu"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
