"Çok mu sert vurdu?" Tiz bir ses duydum
"Bilmiyorum düştüğünü gördüm ben"
"Ne işi varmış o ağaçta?"
Gözlerim kapalıydı. Yeni yeni kendime geliyordum sanırım.
Gözlerim hafifçe aralandı.
Etrafa baktım kısaca. Puslu görüyordum. Kafamın arkasında ki acı ile yüzümü buruşturup elimi oraya uzattım.
Hafif şişlik vardı.
"Uyandı" dedi bir ses neşeyle.
"Çok şükür!" Elimi geri çektim. Ağzımı araladim.
Karşımda ki kişilere baktım.
Balık etli esmer bir kadın yattığım koltuğun kenarında oturmuş bana bakıyordu.
Kaslarimi çatıp yüzüne baktım, tanımıyordum.
Kafamı kaldırıp ayakta duran kişiye baktım.
Bu adam, gözlerim irileşti. Rüyalarımda ki adam.
Gülümsedi.
"Kızım" dedi kadın eliyle bana doğru uzanarak,
"Nasıl hissediyorsun?"
Ikisine de baktım.
"Siz kimsiniz?"
Kadın şaşkınlıkla adama döndü.
"Çok sert vurmuş olmalı!" Dedi dehşet içinde.
"Neyi?" Dedim bir adama bir de karşımda ki kadına bakarak,
Üzerime örtülen örtüyü itip , ayağa kalkmaya çalıştım.
Başım ağrıyordu.
"Can nerede?" Dedim adama doğru bakarak,
"Can mı?" Dedi şaşırarak,
"Bak" elimle onu durdurarak
"Kağanın ne yapmaya çalıştığını anlıyorum" derin bir nefes aldım.
"Ama bunu bu şekilde yapamaz" kafamı iki yana salladım.
"Olmaz yani anladın mı?"
Kadın oturduğu yerden kalktı
"Elif sen iyi değilsin" hızla kadına döndüm.
"Ben Elif değilim!" Dedim hırsla bunlar Kaganin ve Babasının bir oyunu olmalıydı.
"Canı göreceğim nerede o?"
Adam elini alnına vurdu.
Kadına baktı.
"Ne yapsak hastaneye mı götürsek" sesi ciddiydi.
Ellerimle kafamı iki yandan tutup bastırdım.
"Delircem şimdi!"
Gözüm pencereden dışarı kaydı.
Yağmur yağıyordu hemde çok
"Neredeyiz biz?" Dedim sinirle dönerek.
"En son Kağanların evindeydik"
Ikiside bana şaşkınlıkla bakıyordu.
"Anlaşıldı" dedim hırsla.
Kapıya doğru yöneldim.
Ayakkabılarım bile ayağımdaydı.
Ne tür bir oyunun içindeydim ben böyle ?
Dış kapıyı açacağım sırada adam arkamdan seslendi.
"Kızım nereye dur" kapıyı açtım.
Arkamı döndüm.
"Ben senin kızın değilim!"
"Siz delirmişsiniz"
hırsla dışarı çıktım koşmaya başladım.
Arkamdan geliyordu biliyordum.
Yağmur beni sırılsıklam etmişti.
Arkamdan bir bağırtı duydum.
"Elif dur!"
Arkama baktım geliyordu.
Tekrar önüme döndüm. Nefes alamıyordum.
Saçlarım yüzüme yapışmıştı.
"Ben Elif değilim!" Diye bağırdım nefes nefese koşarken
Caddenin köşesinde bulunan inşaat halinde ki eve koştum.
Ayak seslerini duyuyordum.
Girdim.
Merdivenleri hızla çıktım.
2. Kata geldiğimde inşaatın açık olan tarafına doğru ilerledim.
O adamda gelmişti.
Olanları anlamiyordum. Bir döngünün içindeydim.
Bunu görmüştüm, ne olacağını biliyordum ama buna engel olamıyordum.
Dönüp ona baktım.
Nefes nefese kalmıştı.
"Kızım," dedi eliyle göğsünü tutarak.
Dişlerimi sıktım.
"Ben senin kızın değilim!"
Korkuyordu.
"Bak kafanı sert vurdun tamam mı?"
Bana doğru yaklaştı.
"Doktora gidelim bir baktiralim"
Kafamı hızla salladım.
"Bana yaklaşma"
"Kızım" dedi acıyla adam
"Elif"
"Kızım iyi değilsin benimle gel"
Elini uzattı.
"Yaklaşma!"
Bir adım attı bana.
"Kızım" dedi tekrar.
"Ben senin kızın değilim!" Dedim bağırarak. Neden anlamiyordu.
"Ben Elif değilim!"
"Yaklaşırsan atacağım kendimi!"
Bir adım yaklaştı.
Kendimi geriye doğru bıraktım.
Atladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Teen Fiction"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
