"Bilmen gereken birşey var"
Çocuğun yüzüne dikkatlice baktım
"Tamam, anlat bileyim" çocuk kısaca etrafına baktı.
Birilerinden çekiniyor gibiydi.
Gözlerimi bir kaç kez kırpıp, çocuğun yüzüne bakmaya devam ettim.
"Senin-"
"İsmet!" Çocuğun kafası hızla arkaya döndü, sonra bana baktı.
Caner, koridorun ortasında durmuş ciddi bir yüz ifadesiyle çocuğa bakıyordu, kaşları çatıktı.
Ellerini iki yandan sıkıca yumruk yaptı.
Hızlıca yanımıza geldi.
Kafamı sinirli bir şekilde salladım.
Neden her zaman birşeyler bana engel olmak zorundaydı?
Gelip ortamızda durdu, İsmet denilen çocuğa dik bir şekilde bakıyordu. Benim yüzüm ise ciddiydi ama Caner beni önemsememişti.
"Sana mı düştü?" Dedi gözleri hala çocuğun üzerindeyken
"Ne ona mı düştü?" Dedim kelimelerin üzerine bastıra bastıra konuşarak
Çocuğun gözleri bana indi.
Caner benim varlığımı yeni farkediyor gibi bana kısaca baktı, yüzü hafif oynadı. Bir adım atıp tamamen önüme geçti, İsmeti şuan göremiyordum.
"Bir daha böyle birşey denemeyeceksin"
İkisinin de yüzünü göremiyordum, ne konuda konuştuklarını bilmiyordum.
"Bilmesi gerek" Dedi İsmet,
Caner bir adım ileri atıldı, üzerine yürüdü, boyu İsmetten uzundu, üstten üstten baktı. Hala sinirli duruyordu.
"Sana düşmedi, tekrarlatma!"
Hala Canerin arkasında duruyordum.
Bir süre sonra Ismet hızla uzaklaştı.
Caner de benden uzaklaşıp yönünü bana döndü.
"İsmeti nereden tanıyorsun?"
Açıklama bekliyordum.
"Burnunu herşeye sokma" dedi asi bir şekilde, normal konuşma tonundan daha kısıktı sesi ve daha sakin
"Benimle ilgili birşey dönüyor ortada"
Serseri bir şekilde güldü.
"Seninle ilgili mi?" Elini kaldırıp burun kemerini sıktı. Sonra elini burnundan çekip bana doğrulttu.
"Sen kimsin ya?"
Düz yüzüm kasıldı, kafamı eğip Canerin suratına sinirli bir şekilde bakmaya başladım.
"Kendini bu kadar önemseme" yan bir gülüş yapıp benden uzaklaştı. Koridorda yürüyüp gözden kayboldu
Ben ise onun gidişini izledim.
Hiçbirşey anlamamıştım.
Kısa bir süre daha bekleyip, sınıfa yürüdüm.
Canerin bu tavırlarına alışmıştım, ama artık abartı geliyordu.
Sınıfın kapısına yöneldiğimde hızlıca içeri girdim,
Kapıda birisine çarptım.
Kafasını çevirip bana baktı.
Burcu.
Ama tepki vermedi, bende öyle.
Can sıramızın orada masaya dayanmış, Berfu ile birşeyler konuşuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Teen Fiction"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
