"Hayır, ama birine aşıktın"
☄
Esranın öyle demesi ile sustum konuşmadım.
Arabaya doğru yürüdük
Arabaya binecegim sırada, montumun cebinde bir titreşim sesi duydum.
Elimi atıp telefonu çıkardım.
Arzu
Esra telefona baktığımı farkedip yanıma daha da yaklaştı.
Arzunun aradığını gördü
"Yakın arkadaşındı"
Kafamı kaldırıp Esraya baktım.
"Tanımıyorum ama"
Kafasını salladı.
"Bir görüş istersen"
Telefonu sürükleyip, aramayı yanıtladım
"Alo?"
"Elif!" Dedi ince ama sert bir ses,
"Nerelerdeydin?"
"Kızım Hakan delirdi ya!"
Kaslarimi çattım.
"Annemleyim" sanırım Hakandan Esranın haberi yoktu.
Esranin anne dememden sonra ki yüz halini görünce bu hayata olan inancım daha da arttı.
Gülümsedi bana.
"Öyle desene!" Dedi Arzu Esranın bilmediğini onun tepkisiyle tam olarak anlamış oldum.
Esra saatine baktı.
Bana yaklaştı.
"Istersen yarım saat süre verebilirim"
"Sonra gideceğimiz bir yer var" bana ciddi ciddi baktı.
Kafamı salladım.
"Arzu buluşalım" dedim net bir sesle.
"Tamam Elo adres ver bana!"
Anlamayarak durdum bir süre ,
Okulun yan tarafındaki kafe..
Anılarım..
"Park cafedeyim"
Ve telefonu kapattım.
Esraya baktım.
Arabaya uzanıp cüzdanını bana verdi.
Yüzüme baktı
"Ne olur ne olmaz"
Kafamı salladım.
"Yarım saate ararim seni"
"Tamam"
Ve Esra bindi arabaya , uzaklaştilar.
Ellerimi montun cebine soktum. Cafeye doğru yürüdüm.
Ağır ağır yürürken, cafenin yanında bir dövmeci gördüm.
Bu burada yoktu sanki..
Içeri girdim.
Genç bir çocuk vardı.
"Merhaba" Dedim soğuk soğuk,
Gülümsedi.
Sol elimi uzattım.
"Yüzük parmağıma ince kırmızı bir şerit dövmesi istiyorum"
"Tabi" dedi çocuk beni koltuğa doğru yönlendirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Novela Juvenil"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
