"Herşey yeni başlıyor."
-
Genç adam ağır hareketlerle arabadan indi. Bir müddet öylece yağmurun altında bekledi. Yağmurun sert damlaları saçlarına vuruyor ordan suratına inip çenesinden akıyordu.
Ağır ağır yürümeye başladı. Önündeki yüksek binanın giriş kapısına elini uzattı.
Hızlı bir şekilde kapıyı açtı.
Hızla açılan demir kapının vuruş sesi içeride yankılandı.
Asansöre yönelerek odasının bulunduğu kat numarasına bastı.
Bu evi seçmesinin güzel bir nedeni vardı.
Kısa bir zamanda odaya girdiğinde, odada üç kişinin olduğunu gördü.
Gülümsedi.
Üçünün de sesinin çıktığı söylenemezdi.
Birisi sandalyede oturan adam,
Ya da kurban mı demeliyim?
Bu düşünce bile genç adamın heyecanlanmasına sebepti. Diğerleri ise kardeşim dediği çocukluk arkadaşı Caner ve onun yanında da bir zamanlar sevdiği kızın yakın arkadaşı,
-eskiden yakın arkadaşı-
Şifa.
Herneyse diye geçirdi içinden genç adam. Elinde ki telefondan birine birşey yazıp gönder tuşuna bastı.
Yavaş adımları odada yankılanıyordu.
Yavaşca yaklaştı sandalye de oturan adama.
Adam, kac gündür tutsak olmanın verdiği yorgunlukla tepki bile veremiyordu.
Geçecek diye düşündü genç adam. Bir ara Canerin gözleri karşısında ki genç adama değdi. Yapacağı hamleyi bekliyordu, kaç gündür bu anı hayal ediyordu. Yorgundu. Ama bu anı kaçıramazdı. Bu adam onları çok zorlamıştı. Ne zamandır uyku çekemiyordu.
Genç adam sandalyede ki adama doğru yönelmiş. Suratında herhangi bir insanın kanını doldurabilecek kadar soğuk bir ifade vardı. Caner elini uzatıp elinde tuttuğu enjektörü genç adama uzattı.
Genç adam düşünmeden eline aldı. Yavaş ve asi bir şekilde elindeki şırıngayı adamın boynuna sapladı. Adam yorgunluktan tepki veremiyor sadece genç adamın gözlerine yalvaran bakışlarla bakıyordu.
Ama bu genç adamı durdurmaya yetmedi. Yüzündeki soğuk ifade bir an olsun silinmedi. Şırıngada ki beyaz sıvıyı yavaşça adamın vücuduna enjekte etti.
Adam aciz bir şekilde karşısında ki azrailine bakıyordu. Genç adam şırıngayı elinden bırakmadan adama doğru eğildi. Dudaklarını adamın kulağına yasladı. Sessiz ama ölümcül bir sesle fısıldadı.
"İyi uykular."
Adamın sandalyede cansız vücudu yayılırken, gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.
O odada işi bittiğinde, salona doğru yürüdü.
Salonun karşı duvarı komple camdı, istediği buydu.
Cama doğru yürüdü, durdu.
Caner ve Şifa arkasından odaya girdiler.
"Tam bir sene!" Gözünü ayırmadığı okul kapısına bakarken sinirle dişlerini birbirine bastırarak derin bir nefes aldı. "Tam bir sene onların mutluluğunu izledim!" Elinde alıp sıktığı mavi kapaklı dosya iyice kırışmış, dosyanın ortasında bulunan bükülmüş tel eline batıyordu. Canı acımıyordu. Artık hissizdi,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Genç Kurgu"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...
