"Ona karşı ciddi şeyler hissediyorum"
Sessizce yüzüme baktı.
"Sana karşı kendimi çok kötü hissediyorum, elimde değil ama inan ki"
Gözlerini benden çekti, üzgündü.
"Tamam" dedi ağır ağır yanımdan kalktı.
Onu böyle üzmek bana kötü hissettiriyordu.
Arkasından baktım bir süre.
Sonra kafamı çevirip, parka baktım.
Boş bir şekilde onları izlemeye başladım.
Ne yapacağımı bilmiyordum.
Ne yapacaktım?
Bilmiyordum.
Rüzgar esiyordu, ne kadar süre buradaydım bilmiyordum.
Kalktım banktan eve yürüdüm.
Vicdanen çok rahatsız hissediyordum.
Cana böyle olmak, beni yıpratıyordu.
Evin önüne geldim, dalgındım.
Eve gireceğim sırada, Caner evden çıktı.
Kaşlarımı çattım.
"Sen burada mısın?" Irkilerek beni farketti.
Kaşlarını kaldırdı
"Kahve yapayım mı dedi" Elini kaldırıp kafasının arkasına getirdi.
Kafamı yavaşça salladım.
Yanımda geçeceği sırada
"O nerede?" Dedim sessiz bir sesle
"O?" Durdu, bana baktı.
"Sen onu neden soruyorsun ki?"
Güldü.
"Merak mı ettin yoksa,"
Gözlerimi devirdim.
"Onunla konuşmak istediğim bir konu var"
Kaşlarını kaldırıp yüzümde oyalandi bakışları
"Geleceğini sanmıyorum" gülümsedim
"Sen ona söyle,"
Kafam kapıya çevrildi.
"Gelip gelmemek ona kalmış"
Kapıya gireceğim sırada kolumdan tuttu.
"Nil" kolumu bıraktı, arkamı dönüp yüzüne baktım.
"Seni görmek ona iyi gelmiyor bırak uzak kalsın"
Boş bir şekilde güldüm.
"Cidden şuan uzak mı bana?"
Kafamı iki yana salladım.
"Ben ona uzak olsam bile o uzak mı bana?"
Yüzüme dikkatlice baktı.
"Bugün buraya gelmenden bahsediyorum"
Birşey demedi.
"Onunla konuşmak istiyorum, Caner"
Tekrar arkamı döndüm, kapıyı açıp içeri girdim.
Berfu mutfaktaydi, kafasını uzatıp bana baktı.
"Kanka"
Koltuğa geçtim.
Düşünüyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FARKLI ACI
Teen Fiction"Ben normal değildim, acım normal değildi" ~"İnsanların inandıkları genelde doğru olan değil de doğru olmasını istedikleridir. Bunu belki size ilk söyleyen ben değilim ama hayatım içerisinde bunu anlayan ve anlatabilen ilk benim. Bunu anlamanın bir...