FARKLI ACI

22

"Ben yine dönüp dolaşıp seni bulmadım mı?"

Onu bulmuştum.

Ona bulmakla kalmamış ona karşı birşeyler hissetmiştim...

Çıkılmaz bir yola girmiştim.

Bu yoldan çıkmak da istemiyordum zaten.

Gözlerinde ki yoğunluk artmaya başladığında hafif tebessüm ettim.

Kalbim beni zorluyordu şuan.

Yanağımda ki elini hafif oynattı.

Kaşları çatıldı. Kendine yeni geliyor gibiydi.

Kendini benden uzaklaştırmak için bir adım geri gitti. Ama bakışları aynıydı.

Yüzüne düşen kumral dağınık saçlarını arkaya doğru attırıp yüzünden çekilmesini sağladı.

Elini yan bir şekilde tutup ağzına götürdü. Ağzına doğru bastırdı.

Gözleri şaşkın bakıyordu.

Ne olduğunu idrak ediyordu.

"Kaçma," dedim sesim titreyerek.

Ağzında ki elini bana doğru uzattı.

Durmamı işaret etti. Gözlerime bakmıyordu.

"Yapamam" dedi önceki hareketlerine nazaran çok düzdü.

Bir anda değişmesi beni şaşırtmıştı.

"A-ama," tekrar durmamı işaret etti.

Gözlerimi iri iri açtım. Dagilmistim.

"Ne?" Dedim bağırarak,

"Sorun ne?"

Kafasını iki yana salladı. Cevap vermedi.

"Üzgünüm" dedi sesi hiç üzgün gibi durmuyordu.

Arkasını döndü.

Gidecekti.

"Gitme," dedim kendimi sıkarak. Neden hala gitmek zorundaydı.

Çenem titriyordu.

Kendimi sıkmaktan boğazım düğümlenmişti.

Omuzları düştü. Yönünü çevirmeden bana doğru baktı. Kısa bir bakıştı bu.

Bana çok uzun gelmişti.

Önüne döndü.

Ve gitti.

Olduğum yerde kalmıştım.

Kızgındım,
Kırgındım.

Yanımdan hızla uzaklaşmaya başladığında kendimi sıkmayı bıraktım.

Gözlerimi kapatıp gözyaşlarımın akmasına izin verdim.

Ona bu kadar yakınken nasıl bu kadar uzak olabilirdim.

Bana bu kadar değer veriyorsa neden benden kaçıyordu.

Gözyaşlarım hala akmaya devam ederken sağ tarafında ki duvara dayandım.

Gücüm çekiliyordu.

Gücüm artık yoktu.

Telefonu çıkarıp kilidini açtım.

Ellerim titriyordu.

Bacaklarim titriyordu.

Vücudumdaki her zerrem titriyordu.

Serpili aradım.

Bir kaç çalışta telefon açıldı.

"Tatlım?" Dedi sorgular bir şekilde.