İPEK | TAMAMLANDI

19. Bölüm

Herkese selam♥️ Her şeyiyle dolu dolu bir bölüm oldu. Bunu bölüm sonunda daha da iyi anlayacaksınız.

İpek'e başlayalı 1 yıldan fazla oluyor ve burada kurduğum bu küçük aileye dâhil olan herkes benim için çok kıymetli♥️Ama içlerinden biri var ki... Bugünkü bölüm ithafım da teşekkürüm de ona

Gizem♥️ kiyiyavuran İpek'i böylesine benimsediğin, kalpten desteklediğin ve sevdiğin için; Ulaş'ı herkesten çok daha fazla anladığın, ellerimi asla bırakmadığın ve her zaman desteklediğin için çok teşekkür ederim♥️🌿İyi ki ortak olmuşsun bu dünyaya. İyi gelmişsin, iyi ki tanışmışız. Yerin her zaman çok özel, çok kıymetli✨ Seni çok seviyorum♥️ Bu bölüm benden sana.

Çağan Şengül- Yana Yana

NİSAN 2019

Aşk, herkese göre farklı bir tanımı olan ama yine de tanımlanmayan bir şeydi. Yüzyıllardır şairler aşk için şiirler yazmış, tek bir kelime için yıllarca beklemiş ya da yazarlar en güzel hikâyelerini onunla harmanlamış bin bir şekilde onu tanımlamaya çalışmıştı. Aşk, herkes için başkaydı. Belki de aşk baharda açan bir çiçek ya da karşımda gördüğüm bu iki insandı.

İnsanın kalbi bir kere titredi mi ona söz geçirmesi imkansızdı. Karşındaki insan için atan kalbin artık senin sözünü dinlemez, kendine göre hareket ederdi. Aşk, gözyaşıydı. Sevgisi de acısı da insanın gözünden inci taneleri dökerdi.

Yıllarca benim gözümden hüzünle akan yaş da aşk içindi, abimin Açelya ileyken gülmekten gözünden gelen yaş da aşk içindi. Aşkın birazı hüzün birazı mutluluktu. Dengeler ise hapsettiği iki insanın elindeydi.

Karşımda gördüğüm manzaraya kocaman içten bir gülümseme gönderdim. Sabahın erken saatlerine rağmen dışarıdaki sıcacık hava nisan ayının geldiğini fazlasıyla belli ediyordu. Bahar gelmişti. Dışarıdaki o sıcacık bahar havası aylar önce bizim evimize gelmiş ve bir an olsun dışarı çıkmamıştı. Açelya'nın abimin hayatına yeniden girmesi, onun kalbinde bir sürü çiçekler açtırmıştı. Bahar çiçekleri. Aşk büyük bir şeydi ve bu büyüklük bazen insanı korkutarak yanlış kararlar vermesine neden olurdu. Belki de abim ve Açelya birbirlerine duydukları bu kocaman aşktan, sevgiden korkmuşlardı. Çünkü sevgileri o kadar büyüktü ki kim olursa olsun tereddüt ederdi. İnsan korktuğunda ise hata yapmamak için bazen uzaklaşırdı. Ama hayat kocaman bir kara kutuydu. İçinden sürprizler de çıkabiliyordu.

İlişkileri bittiğinde Açelya üniversite için şehir dışına gitmiş abim İzmir'de kalmıştı. Yıllar sonra bizim Fransa'ya gittiğimiz yıllarda ise o İzmir'e geri dönmüştü. Hayat onların karşılaşmasına izin vermemişti. Çünkü her şeyin zamanı vardı. Biz İzmir'e döndüğümüzde ise kader devreye girmiş ve onları yeniden bir araya getirmişti. Babam, Fransa'dan dönmek istemeyebilir ya da biz belki de çok daha erken dönebilirdik. Ama belki de bunlar olsaydı abim ve Açelya hiç karşılaşamayacaklardı.

Nisan ayına büyük bir hızla gelirken hayatımız da biraz değişmişti. Annem yeniden işe başlamıştı. Çalışma saatleri fazlasıyla esnekti. Bazen haftanın birkaç günü evde bile oluyordu. Annemin çalışmaya başlaması ile birlikte evde hep birlikte iş bölümü yapmıştık. Açelya -Açelya Abla ya da belki de artık Açelya yenge- artık daha sık bizdeydi. Annem çalışmadığı günlerde bize mükemmel kahvaltısından hazırlıyor ve onu da davet ediyordu.

Yine annemin çalışmadığı bir gündeydik. Bize mükemmel bir kahvaltı hazırlamış, Açelya Abla'yı da davet etmişti. Annem ona her zaman kendi kızıymış gibi davranırdı bu yüzden çekinmesine hiç gerek yoktu. Ama o yine de ilişkilerinin en başında biraz gergin duruyor, anne ve babamın yanında heyecanlanıyordu. O komik anlarda Sıla ve bana düşen ise tabii ki gülmek oluyordu. Sıla'nın aklına uyarak onlarla uğraşmak inanılmaz komikti.