İPEK | TAMAMLANDI

33. Bölüm

Herkese merhaba. Uzun bir aradan sonra ben geldim❤ Okulla birlikte bölümü pek idare edemedim🤦‍♀️Hatta siz yeni bölümü beklerken ben vizelerime giriyor olacağım. Bu yüzden bir sonraki bölüm de biraz gecikmeli gelebilir. Anlayışınız için şimdiden teşekkür ederim❤

Bölüm günlerini, çoğu zaman alıntıları ve daha birçok şeyi İpek için açtığım Instagram sayfasında paylaşıyorum. Oradan takip edebilirsiniz❤ Bölümü okuyup vote vermeyi, bir de bol bol yorum yapmayı unutmayın olur mu?🙏🏻 Yorumlarınız benim en büyük motivasyonum. Şimdiden teşekkürler❤

Instagram// ssirmanur

Çağan Şengül-Papatya

Çağan Şengül&Cem Çınar-Ucuz Roman

Çağan Şengül-Savaşmadan Ölemem

Zamanın çarkları hızla dönmeye başladığında bazen kavram karmaşalarına da neden olabiliyordu. Dünya artık daha hızlı mı dönüyordu yoksa algılarım mı değişiyordu bilmiyorum. Ama kesinlikle bir şeyler oluyordu. Saçlarımın dökülmesinin üstünden haftalar geçmiş, tekrar kemoterapi almış, yeni bir yılı karşılamıştık. Hatta zaman kavramım öylesine kaymıştı ki Sıla'nın doğum gününü kutlayalı günler olmuş ve biz güz döneminin neredeyse sonuna gelmiştik.

Günler önce bizimkilerle Sıla'ya sürpriz yapmak için evine gitmiştik. Elimizdeki pastayla bizi karşılayan Sıla hem şaşırıp mutlu olmuş hem de ona önceden haber vermediğimiz ve pijamalarıyla video çektiğimiz için yalandan kızmıştı. Neyse ki odasına gidip biraz hazırlandıktan sonra morali daha da düzelmişti. Sılalarda uzun uzun oturup muhabbet etmiş, fotoğraflar çekilmiştik. Sıla'nın kardeşi Melih de bize eşlik etmiş eski lisemizdeki birkaç dedikoduyu bizimle paylaşmıştı.

Bazen zamanın bu denli hızlı akıp gitmesi canımı sıkıyordu. Çünkü biz neredeyse dönemi bitirmiştik. Son sınavlarımızı da vermiş ve rahatlamıştık. Hatta öyle ki sınavlar tahminimden çok daha iyi geçmişti. Ulaş bile bu duruma "Ders çalıştırdığım insan benden daha yüksek alıyor," diyerek yalandan içerlemişti. Ortalamam şimdilik tahminimin de üstündeydi. Bizimkiler böyle gidersem eğer bölüm birincisi olacağımı düşünüyorlardı.

Dönemin son derslerine girmek insanı ayrı bir motive ediyordu sanki. Belki de bu motive önümüzdeki tatilden dolayıydı. Sonuçta her ne kadar not konusundan iyi olsam da güz dönemi epey yormuştu. Üstüne içinde bulunduğum durum da eklenince yorulmamak pek elde değildi.

Ama bugün kendimi daha yorgun hissediyordum. Son kemoterapiyi alalı günler olmuştu. Onun yan etkileri olduğunu düşünmüyordum. Ama belki de tüm yorgunluğum bu yüzdendi. Son dersi bir hayli eğlenceli işlememize rağmen zaman sanki geçmemiş gibiydi. Hocanın dersi bitirmesi ile kendimi bahçeye nasıl attığımı bilemedim resmen.

"Gelecek mi Müjgân Teyze sizi almaya?"

Kaan bize baktığında kafamı salladım. "Annemin bugün ufak bir işi varmış. Kendimiz gideriz değil mi?" Ulaş'a baktığımda kararsız gözleri beni buldu. "Taksiyle de gidebiliriz." Buradan eve taksiyle gitmek pek de mantıklı değildi. Beni düşündüğü için söylemişti bunu biliyordum. Ama yine itiraz ettim.

"Taksiye falan gerek yok, otobüsle gideriz." İtiraz etmek için dudaklarını aralayacakken elini tutup "Konu kapandı," dedim. Bu da benim ikna yöntemimdi. Bana karşı koyamaması çoğu zaman işime geliyordu.

Hep birlikte durağa yürüdüğümüzde şansımıza çok beklemeden otobüs de gelmişti. Kartlarımızı okutup arkaya doğru ilerlemeye başladığımızda otobüs bir hayli kalabalıktı. Kampüsün önünden kalkan otobüs genellikle öğrenci dolu oluyordu. Özellikle belirli saatlerde bırakın oturacak yeri tutunacak yer bile bulamıyorduk. Artık annem bizi getirip götürdüğü için uzun zamandır toplu taşıma kullanmıyorduk.