İPEK | TAMAMLANDI

23. Bölüm

Herkese hayırlı Ramazanlar ben geldim♥️ Hem de çok sıcacık bir bölümle geldim. Umarım sizler de seversiniz🙏🏻

Çok minik bir şey diyeceğim🙊 İpek günden güne büyüyor 5 bin okunmayı geçmişiz. Öncelikle bunun için çok teşekkür ederim♥️ Ama bölümlere şöyle bir baktım da hepsi 100 okunmanın üstünde ama bölüm beğenileri 12-15 civarında kalmış hep. 100 kişi okuyup sadece 15 kişi mi beğeniyor yoksa bu 15 kişi sürekli açıp açıp bölümleri tekrar mı okuyor pek anlayamadım🤷🏻‍♀️

Beğenileriniz ve yorumlarınız benim için çok kıymetli. Bol bol yorum yapmayı, arkadaşlarınızla paylaşmayı ve Twitter'dan #ipek tagi ile destek olmayı unutmayın olur mu? İyi okumalar♥️

Pomme- À Peu Près

Ghostly Kisses- The City Holds My Heart

İnsan hissettiği her şeye cümle kuramıyordu. Bazı şeylere kelimeler yetmiyor, asla tarif edemiyordu. Bazen bu bir acı oluyordu bazen de bir mutluluk. Sanki dünyanın tüm kelimeleri bir araya gelse onu tarif edemeyecekmiş gibi geliyordu. Bu hissi biliyordum. Bu tanıdık his yine içimdeydi. Ama bu sefer bambaşkaydı. Bu sefer yüzümü gülümseten ama yine de tarifini yapamadığım bir şeydi. Yaz öyle güzeldi ki şimdi tüm damarlarımda hissedebiliyordum. Kulağıma dolan kuş seslerine karşılık gülümserken derin bir nefes aldım. Mevsimlerin kokusu olur muydu bilmiyorum ama benim için her mevsimin ayrı bir kokusu vardı sanki. Huzur kokuyordu, sakinlik kokuyordu.

Yüzüme vurmaya başlayan güneşe karşı bir elimi kaldırdığımda Ulaş ile göz göze geldik. Onun da yüzüne vuran güneş, gözlerini daha açık bir renge boyarken rahatsızlık hissetmeden bana baktı. Dudaklarımı ısırıp bakışlarımı kaçırdığımda o da ensesini kaşıyıp önüne döndü. Sıla elinde çevirdiği kalemi kitabının arasına bırakıp kendini geriye attı.

"Saat kaç ya?" Bir gözünü kapatıp bana baktığımda telefonumun ekranını ona gösterdim. "Daha çok var."

Ramazan Ayı'nın sonlarına gelmiştik. Son oruçlarımızı tutarken bugün Sevda Teyzelerde iftara davetliydik. Eskiden bunu bir gelenek hâline getirmiştik. O yıl muhakkak Ramazan Ayı'nda Ulaşlar bize, biz de Ulaşlara iftar için giderdik. Bu sene sofralarımız fazlasıyla büyümüştü. Sırasıyla Sılalarda, Kaanlarda, bizde ve şimdi de Ulaşlarda iftar yapacaktık.

Kaan'ın annesi Nermin Teyze fazlasıyla sıcak bir kadındı. Son birkaç ayda iyice samimileşmiştik. Kaan ve Ulaş önceden arkadaş oldukları için Sevda Teyze Kaan'ın ailesini çok yakından tanıyordu. Sıla da Kaan ile sevgili olduktan sonra ailesini daha yakından tanıma fırsatı bulmuştu. Her ne kadar iftarda Sevda Teyzelere davetli olsak da annem, Pınar Teyze ve Nermin Teyze, Sevda Teyze'ye yardım etmek için sabahtan Ulaşlara gitmişlerdi. Ulaş vakit geçirmemiz için hiçbir anı boş geçmezken birlikte iftara kadar ders çalışabileceğimizi söylemişti. Kitaplarımı alıp onlara geçtiğimde Sıla ve Kaan da oradaydı.

Ulaş, birlikte vakit geçirmemiz için her yolu denerken nedensizce bir süre birbirimizden kaçmıştık. Özellikle gerçekleri öğrendiği o günden sonra her ne kadar aramıza mesafe girmemiş, hiçbiri yaşanmamış gibi davransa da yalnız kaldığımızda her şey tuhaflaşıyordu. Yanımızda birileri varken o kadar farklı hissetmesek de ne zaman yalnız kalsak ya saçmalıyor ya da birbirimizden kaçıyorduk. Bunu kasıtlı olarak yapmıyorduk. Çünkü ben ilk defa yıllar sonra onunla yalnız kaldığımda neler konuşabileceğimi bilmiyordum. Bunu ilk aşan Ulaş olmuştu. Bana ilk adımları atan oydu. Bazen evimizin yakınındaki parkta birkaç tur atmak istiyor ve beni de davet ediyordu. Bazen birlikte ders çalışabileceğimizi söylüyor ama ardından Sıla ve Kaan'ı da davet ediyordu. Bütün bunları ise benim rahat etmem için yaptığını çok iyi biliyordum.