İPEK | TAMAMLANDI

39. Bölüm

Herkese merhaba! Daha bölümü yayımlayalı 1 hafta bile olmamıştı ama bu bölüm öylesine hızla akıp gitti ki bekletmek istemedim sizleri 🎈Yine uzun bir bölüm oldu. Biraz da duygusal olarak ağır. Bu yüzden sakince okursanız çok mutlu olurum🤍

Beğenmeyi ve yorumlarınızı bırakmayı unutmayın✨

Instagram// ssirmanur

Mabel Matiz-Fırtınadayım

Kıraç-Zaman

Can Bonomo-Güneş

Bazen uykunuzdan uyandığınızda hâlâ rüyada mısınız yoksa değil misiniz karıştırabilirdiniz. Bazen de o olayı sanki daha önce yaşadığınızı anımsardınız. Ben şimdi bu iki karmaşık olayın tam ortasındaydım. İkisini de yaşıyordum sanki. Defalarca kez konuşulan konunun her bir detayını ezberlemiştim. Yoksa bir rüyada mıydım?

"İşte her şey böyle." Bahar Hoca tüm konuyu özetleyip bitirdiğinde gözlerim hemen karşımda oturan anne ve babama kaydı. "Peki risk?" Annem gözlerini silerek sorduğunda Bahar Hoca hemen yanında oturan Tarık Hoca'ya baktı. "Risk her zaman var. Bugün en basit ameliyatta bile risk vardır. Sadece yine diyorum tümörün çapından ziyade bulunduğu yer bizim için çok kritik. Tümör şu an çıkarılmaya çok uygun ama..." Bahar Hoca tane tane konuşup bizimkilere baktığında babam devam etti.

"Ama olduğu yer çok riskli değil mi?" Bahar Hoca başını salladı. "Aklınızdaki soru işaretlerini anlıyorum Murat Bey. Ama bekleyecek zamanı yok İpek'in." Tarık Hoca olaya dahil olduğunda geleceğimi uzaktan izliyormuş hissine kapıldım.

"Akciğeri iyiye gitmiyor. Ameliyatı ertelersek eğer bu sefer akciğeri bizi ameliyatta zorlayabilir. İki tedaviye aynı anda devam etmesi..." Zordu. Benden açıkça bir seçim yapmam bekleniyordu. Ya tüm korkumu ezip geçecek ve kaybetme ihtimalim olan her şeye karşı o ameliyat masasına yatacaktım ya da korkuma sığınıp bu sefer akciğerimin nefesimi kesmesini bekleyecektim. İki türlüsü de cehennemdi. Ben ikisinde de yanacaktım.

"Bu söyleyeceklerim çok doğru olmayacak ama ameliyat kadromuz çok başarılı biliyorsunuz. Bu ameliyatın güzel sonuçlanması için elimizden gelen her şeyi yapacağımız konusunda aklınızda soru işareti bulunmasın lütfen." Gözlerim Bahar Hoca'yı bulduğunda sessizliğimi koruyordum. Bu odada sessizliğini koruyan tek kişi bendim.

"Ameliyat başarıyla tamamlandığında ne olacak?" Abim düz bir tonda konuştuğunda Bahar Hoca ve Tarık Hoca birbirlerine baktılar. "Gidişata göre hızlıca bir tedavi süreci ortaya çıkaracağız. Kemoterapi belki radyoterapi..."

Yabancısı olmadığım sözcükler ve daha birçok şey odada oradan oraya dolanırken artık onları dinlemiyordum bile. Bir şeyler düşünüyordum. Ama ne düşündüğümü bilmiyordum. Canım yanıyordu. Ama bu fiziksel ya da ruhsal mıydı bilmiyordum.

"O zaman 2 gün sonrasına ameliyat gününü oluşturuyoruz. Bir problem yok değil mi İpek?" Bahar Hoca bir aileme bir de bana baktığında başımı salladım. "Tamam." Sesim o kadar kısık çıkıyordu ki buna fısıltı bile diyemezdim. Ailem doktorlarımla vedalaştığında odadan çıkmıştık.

Tüm ihtimalleri, belki de geleceğimi bu dört duvar arasında konuşmuş üstüne de kapıyı kapatmış evimize gidiyorduk. Bu kadar basit miydi? Şimdi hepimiz öylece duracak bu kocaman 2 günün geçmesini bekleyecektik. Sonra o buz gibi ameliyat masasına yattığımda hangi geleceğe uyanacağımı bilemeyecektim. Ya bu hayata iki elle sıkı sıkı tutunacaktım ya da...