The Bully And The Gangster Meets Ms. Good Girl Season 2

CHAPTER 219

Lisa's POV

Hindi na kami makapagkita ni Liam nitong mga nakaraan. My parents didn't allow me to meet him. And they even hire a guards to guard me INSIDE THE SCHOOL. THIS IS TOO MUCH!!! All i want is Liam! I want to be with him! Pero bakit kailangan namin pagdaan yung ganito?! Nahihirapan ba silang intindihin kung ano yung gusto ko? Nagpalunod na nga ako sa pagaaral dahil 'yun ang gusto nila. And my grades are even higher more than they expected. Ano pa bang gusto nila? Hiwalayan ko si Liam? No! Never! How many times i tried to beg them that i want to be with him and he's not a bad person but they're seems like not listening to me.

I'm tired... Dati naman, noong umamin ako na depressed ako, nagiba sila ng pakikitungo sa 'kin— I mean naging mas mabuti at mabait sila sa 'kin but that all is temporary. Bumalik yung dating sila nang maging okay na ako. Na comfortable na ako sa kanila. I'm sure that even we confess early, they still didn't allow me to having a boyfriend. Hindi ko alam kung bakit sila nagkakaganito. Iniisip ba nila na masisira lang yung buhay ko kay Liam? Kung gan'on yung iniisip nila, nagkakamali sila. Pagbigyan naman nila ako sa gusto ko. Ngayon nga lang ako naging masaya ng ganito, hindi pa nila ako hayaan.

My routine everyday is bahay-school lang. They don't allow me to hanging out with my friends. Kasi sigurado sila na makikita ko si Liam. Nakakasakal na naman sila. Tsaka nabuburyong na 'ko dito sa bahay. Everytime that i will use my gadgets, i have to sit next to my parents. And gagamitin ko lang yung mga 'yun sa pagaaral. 'Di ba? Ang higpit nila sa 'kin. Akala mo naman may gagawin akong masama. Tuwing gabi nga hindi ako makatulog kakaisip kung pa'no ako makakatakas sa impyernong bahay na 'to.

Tinignan ko ang oras sa wall clock. Mage-eleven palang ng gabi. I stood up from my bed and i peek out of the window. I saw one of my guards standing in the gate. I know, the other one is guarding me outside of my room. Dalawa lang yung guard na nagbabantay sa 'kin pero 'wag niyo silang maliitin. Maliliksi yung mga 'yun kahit malalaki ang katawan nila at mabilis din silang makahalata at makarinig. Kaya nga hirap na hirap akong makatakas dito. Hay... Bahala na nga basta makatakas lang ako dito.

Huminga ako ng malalim at saka ako lumabas ng kwarto. Tapang-tapangan na lang talaga 'to."Gabi na. Hindi ka na pwedeng lumabas ng kwarto mo."bungad sa 'kin ni kuya guard number 1.

"I'm going to comfort room."palusot ko sabay humakbang na 'ko.

Natigil naman ako ng pigilan niya ako sa pamamagitan ng paghawak sa braso ko."Alam kong nagsisinungaling ka lang. Kapag sinabing hindi ka pwedeng lumabas, hindi pwede. Naiintindihan mo ba 'yon o gusto mo pang i-translate ko 'yon sa English?"madiin nitong sabi.

Pumiglas ako kaya nabitawan niya ako."Pwede ba! Hayaan niyo na lang ako!"sigaw ko sa kanya at nagmadali akong bumaba ng hagdan.

Saktong pagkababa ko ay nakita ko sina mommy and daddy."What the hell are you doing? Tatakas ka?"seryosong tanong ni mommy.

"Nagtanong ka pa kung alam mo naman pala yung sagot."

"Hindi kita pinalaking ganyan Lisa."maowtoridad nitong sabi.

Natawa naman ako."Hindi niyo naman kasi akong pinalaking ganito dahil hindi niyo naman alam na ako talaga 'to. Yung totoong Lisa!"nasigawan ko sila sa sobrang inis.

"Halika na. Bumalik na tayo sa kwarto mo."aya sa 'kin ni mommy.

Hahawakan niya sana ako sa kamay pero umiwas ako."Buong buhay ko mommy, sinunod ko lahat ng gusto niyo... Why it is too hard to you and dad to give me my happiness? Huh?"nagsisimula naman akong maiyak.