Invisible Line ✓

Invi Line: 3

Kabanata 3

"IT'S really her fault. She is a fool. She does not ask questions before cooking. And this is Nyx on the other side, another fool. He knows that you are allergic to potatoes. Tss." Ito na naman siya. Dire-diretso at wala na namang makapigil sa bunganga niya. Daig niya pa ang nanay kung mag rap.

Hindi ko nalang siya pinapakinggan at nilulunok na lamang ang soup na pinapakain niya sa akin.

"Kung hindi dahil sa babaeng 'yon, sana ay pumapasok ka na ngayon sa school. Na late kana sa lesson dahil sa kanya." Patuloy niya. Kung makapag salita akala mo naman ay hindi rin siya late sa lessons.  We almost didn't go in at all because we were here in the hospital. She watches over me all night because she said that she is lazy to study when I am not there. I do not know this woman. Lots to think about.

I have been in the hospital for almost five days since that incident happened. And I also have three days--- we are late for class. The class started on the fast few days but because I was taken here to the hospital due to severe allergies we could not go there,in school.

"With so much to cook for, why more potatoes? Maybe she meant that. Nyx and her are close friends and they deliberately cook potatoes because they know that you are allergic to it. It is their fault. Especially that woman---"

"Hanggang kailan mo siya sisisihin?" Pagsingit ko dahilan upang siya'y tumigil.

"Hanggat hindi nawawala 'yang mga pantal mo." Diretsong sagot niya na ikinatawa ko ng bahagya.

"Nang dahil sa kanya,muntik ka nang---"

"Ano, mamatay?" I stopped her and grinned.

"Hindi ako mamamatay. Masamang damo ako, hindi ba? Ako ang nag lagay ng kung anong gamot doon sa inumin,dahilan upang kayong lahat ay mawala sa wisyo. Hindi ba,Margaux?" She changed her gaze. Tinamaan siya.

"Sorry..." Nakayukong saad niya habang nilalaro ang daliri.

Mas napangisi pa ako dahil do'n, dahil alam kong tinamaan siya sa aking sinabi.

Siya ang may gawa no'n.

Naalala ko pa no'n, mayroong pag titipon ang buong klase namin sa Australia. Dahil nga pagtitipon, mayroong handaan. At dahil may handaan, may inumin na siyang ipinag katiwala kay Margaux. Naalala ko rin na nahuli ko siyang inilalagay iyon sa aking inumin. Tama. Sa inumin ko lang. Hindi ko alam kung anong binabalak ng mga oras na iyon. Nang mahuli ko siya, nagulat siya kaya nabuhos niya ang kung anong gamot sa juice na para sa amin. Tinanong ko siya kung ano 'yon. Ang sabi niya, pampalasa pero alam kong nag sisinungaling siya dahil hindi siyq makatingin ng diretso sa aking mga mata.

They all become wild like an animal. Until it's time to have a drink. Almost everyone consumes the juice brought by the long thirst for accumulation. After a while I noticed that everyone was acting strangely. Until we were shocked that someone would fight, hit a bottle of wine and the others, get hurt. They all become wild like an animal.

Nang makita ko iyon, mabilis akong tumingin kay Margaux na dapat ay aalis na. Halata ang kaba sa kanyang mukha kaya hindi na maganda ang aking kutob. Nang hawakan ko ang kanyang kamay para pigilan, mabilis niyang itinago sa kanyang likuran ang dala niyang bag. May kung ano roon. At hindi nga ako nag kakamali. May hinalo siya sa aming inumin.

Naalala ko rin na pilit ko siyang pina aamin kung ano iyon pero ayaw niya. Hanggang sa muntikan kona siyang masaktan at nahuli ako ng aming prof. Tinanong rin nila kung ano ang hawak ko. Iyon ang bote kung saan nakalagay ang inihalo ni Margaux ang aming inumin.