Invisible Line ✓

Invi Line: 5

Kabanata 5

"HINDI ba't kaibigan kayo ni Max? Alam kong isa na siya sa inyo ngayon." Nakatingalang saad ko. Kinakausap ko ang mga bituin na alam kong naroon siya at pinag mamasdan ako mula sa taas.

"Sa dami niyo,hindi ko alam kung sino siya sa inyo." Sa ilalim ng madilim na kalangitan, ang mga bituing kay gandang pag masdan. Para itong kidlat sa kadiliman na siyang nag bibigay liwanag.

"Max, hindi naging maayos ang dulo natin."

"Bakit hindi niyo ayusin?" Mabilis akong napalingon sa kung saan nanggaling ang tinig na iyon. It's her. Wearing a sweater while hugging her self.

"Ikaw pala." Binalik ko ang tingin sa mga bituin.

"Lagi mo bang ginagawa iyan? Kapag inaatake ka ng kalungkutan, lumalabas ka at kinakausap ang bituin na akala mo ay sasagot sa'yo?" Tumingin ako sa kanya dahil doon. Parang iba ang ibig niyang sabihin. Para din akong nainsulto sa nais niyang parating.

"Come again? Do I heard you right?"

"Alam mo, hindi man siya sumagot, pero naririnig ka niya. Hindi mo man siya nakakasama pero sinasamahan ka niya. Hindi mo siya nararamdaman, pero pinag mamasdan mo siya. Gusto mo man siyang makita pero malabo na,dahil naroon na siya.---" she pointed at the stars.

"---tinitingala mo na lamang siya kasama ang kinang niyang mananatili sa iyong puso at isipan."

I did not answer. I just kept staring at the family of stars. I knew she was a member of them. I know you're there, Max. Your brilliance is shining.

"Humiling ka ba?"

"Kanino?"

"Kay Max."

"What?"

"Max means,the greatest."

"Yeah. She's the greatest gift that I ever recieve."

We were enveloped in silence and stared at the sky where the stars were scattered.

"By the way," she look at me.

"A-ah..bakit kasama mo si Nyx kanina?" I asked.  I was also surprised earlier because I saw her there.

"Hmm,do'n ako nag-aaral."

"Really?" She nodded and smiled.

"How?"

"Siguro dahil---"

"Doon ka nag-aaral?!"  We once looked behind us. After hearing that loud shout by Nyx.

"Yes?"

"O,akala ko kanina ay naligaw ka lang ro'n! Hindi ko alam na doon karin nag aaral." Lumapit siya sa amin at hindi makapaniwalang bumaling kay Eury.

"Wait. Ilang araw ka nang pumapasok, without knowing kung saan nag aaral itong si Eury?"

"Yes. Hinahatid niya lamang kasi ako, tapon no'n ay hindi kona alam kung saan siya paroroon." Paliwanag niya.

"Hinahatid ka?"

"Yes. Gwapo ko,'no?"

"Tanga mo,'no? Bakit hindi mo inalam?!"  I couldn't help but raise my voice. I also don’t know why I’m acting like this now.

"Tae,ba't galit?!" I calmed my self on not to explode for the second time.

"A-ah...tingin ko papasok na 'ko?" Eury said while pointing at the back.