Kabanata 34
"NYX, bakit ba?" We keep on running. I didn’t know where we were going so I just let him.
"Aray!" Reklamo ko nang bigla niya nalang akong hilahin papasok ng elevator.
"Dahan-dahan naman!" Dagdag ko pa at binawi ang braso kong hawak niya.
Huminto ang elevator at muli na naman kaming tumakbo. Napasabak pa sa marathon ng wala sa oras.
Unti-unting bumagal ang pagtakbo ni Nyx kaya't ganoon rin ang ginawa ko.
I know that place. Napunta na ako rito before. It leads the way to rooftop.
Gusto ko siyang tanungin pero tumahimik na lamang ako at pumasok sa pintuan.
Nakunot naman ang kilay ko ng makitang narito ang ibang nurses. Maski ang ibang pasyente at bisita ay narito rin.
May ano?
"Dito." Muli ko na naman siyang sinundan ng mabilis siyang nag lakad.
Para akong binuhusan ng isang timbang napaka lamig na tubig at naubusan ng dugo sa katawan ng tuluyan kaming makalapit at makita ang dahilan kung bakit maraming tao rito.
"Eury!" Patakbo akong lumapit sakanya pero mabilis na humarang ang tatlong gwardya.
"Padaanin niyo ko! Eury!" I keep calling her but she didn't turning to me.
"Sir, hindi po kayo pwedeng lumapit sa kanya. Malala po ang lagay niya. Hindi po siya nakakakilala ng kahit sino" sabi ng isang gwardya na pumipigil sa akin.
Natigil ako sa aking pag pupumiglas at tinignan siya ng maigi.
"What?" I asked as I lour.
"She didn't know anybody else Kielle,again." Saad ni Nyx na nasa tabi ko.
"N-no..." Dahan-dahan akong umatras sa kanila matapos marinig iyon. Hindi ulit siya naka-aalala? Why?
"Yes,Kielle."
"No!" I pushed him and run a way to Eury. Buong akala ko ay malalapitan ko na siya at maibababa sa kanyang tinutungtungan pero nabigo ako. May mabilis na humigit sa akin dahilan upang ako'y bumagsak sa sahig.
"Kielle."
"Manong Uge..." Tinulungan niya akong tumayo. Sinubukan ko pang lumapit sa kanya pero hindi ako hinayaan ni Manong. Pilit niya akong pinipigilan.
"Hindi pwede Kielle. Hindi ka niya kilala. Baka matakot siya't bigla na lang tumalon."
"Bakit siya matatakot? Manong, ako 'to. Boyfriend niya ako, mahal niya. Kailangan ko siyang pigilan---"
"Hindi ka niya kilala. Wala siyang kilala kahit sino. Pati ang sarili niyang pangalan ay hindi niya alam." Saad niya. Bigla ko namang naalala ang pangyayari noon. Hindi niya rin kami maalala ni Nyx. Hindi ko inaasahan na mauulit iyon at muli kaming mahihirapan.
Inilipat ko ang tingin ko kay Eury na ngayon ay nakatingala habang naka-dipa ang kamay.
Bahagya akong lumapit sa kanya pero may distansya parin dahil bigla na lamang lumitaw ang distansya sa aming pagitan.
"Eury.." I called her. Hindi parin siya lumilingon.
"Baby..." I tried to calmed my voice.
"Euryxandriah, mahal ko." Sa pag kakataong 'to ay dahan-dahan siyang lumingon sa akin. Ibinaba niya ang nakadipang kamay at pumihit.
BINABASA MO ANG
Invisible Line ✓
Fiksi RemajaTo those of us who are just normal creatures, it is painful when we find out that the person we love is not feeling well. We see them complaining from pain in their body. Sometimes, we think and say, "sana ako na lang. Sana ako na lang ang nahihirap...
