Invisible Line ✓

Invi Line: 21

Kabanata 21

NAG lalakad na ako papunta sa tinutuluyan namin noon nina Margaux. Sinunod ko na lamang si Eury kahit ayaw ko. Hindi siya mawala sa isip ko habang papunta ako rito. I'm about to wrench the door knob when my heart suddenly pound. Napalunok ako na tila naubusan ako ng laway. Sobrang lakas ng kaba ko.

Natagpuan ko na lamang ang aking sarili na tumatakbo pabalik at  muling sumakay sa tricycle. Babalik ako sa ospital. Hindi ko gusto ang tindi ng kabang nararamdaman ko ngayon.

"Eury..Eury,wait for me." Sabi ko sa aking sarili habang nag ba byahe.  I also feel like my whole body is getting cold. I feel like I’m afraid I can’t explain.

Natatanaw ko na ang ospital ng bigla na lamang magring ang aking telepono. Alam kong si Margaux iyon kaya sinagot ko.

"Margaux pwede ba mamaya kana tumawag?! Huwag mo muna akong guluhin kailangan ako ni Eury!" Sigaw ko. Dala ng kaba ay hindi ko narin ma-control ang aking boses.

["Why? What happened to Driah?"] Bahagyang nanlaki ang aking mata tsaka tinignan ang aking telepono. And I saw the name of Nyx on it.

"Nothing. Bye." I ended the call at bumaba sa tricycle. Hindi pa man ako tuluyang nakapapasok sa loob ay kita ko na ang nag tatakbuhang nurse. Para silang natataranta at nag kakagulo. Mas tumindi ang aking kaba dahil doon. Sa tindi niyon ay niyukom ko ang aking kamao at tumakbo papunta sa kwarto ni Eury.

"Miss,miss kalma,please." Natanaw ko ang nurse sa loob na para bang may pinipigilan. Nang lumapit ako, nakita ko ng mas malinaw iyon. That's Eury. May hawak siyang gunting at nakatutok iyon sa kanyang leeg.

Mabilis akong tumakbo papalapit pero bigla na lamang lumabas ang pagitan namin. Sakto naman ay naka lapit na ang doktor sa kanya ar naturukan na siya ng pampatulog.

Nahampas ko ng malakas ang pader dahil doon. Sa ganitong pag kakataon hindi ko man lang siya malapitan. Para na naman siyang hindi si Eury. She almost hurt her self but me, nothing to do about it. Damn.

Isa-isang lumabas ang mga nurse na naroon sa loob ng kwarto niya. Ang dami nila karamihan ay pawisan at 'yung iba naman ay nag hahabol ng hininga at gulu-gulo ang buhok pati ang damit.

Naiwan ang doktor sa loob at tinangka ko silang lapitan. Napa atras ako bigla ng maalala ko na kailangan nga palang mag bigay mg distansya.

Umupo ako sa upuan at tinignan kung paano ayusin ng doktor si Eury. Pero nakunot ang aking noo ng may mapansin na ibang bagay.

Bakit niya nalalapitan si Eury? Hinahawakan niya pa ito na parang hindi alintana sa kanya ang mga mapupulang marka sa balat nito.

"Why are you able to approach her?"  His attention turned to me after I asked that. He still seemed surprised so he quickly walked away from Eury.

"I am the doctor of her." He answered.

"What happened?" Tumingin muna siya ng matagal sa akin tsaka umiling.

"Maybe she misplaced her pen? Iyon ang bukambibig niya kanina. She keeps saying that she lost her pen."

"Sapat na dahilan na ba iyon para umakto na siya na parang hayop?" Mas naiinis ako dahil sa sagot niya. Para siyang hindi doktor sa ginagawa niya.

"Paano mo nasasabi iyan sa kaibigan mo---"

"Dahil iyon ang nakikita ko!" Binagsak ko ang upuan kung saan ako naka-upo kanina dahilan upang lumikha iyon ng ingay. Bahagya ring gumalaw si Eury dahil doon.