Hepinize ilginiz , güzel yorumlarınız ve oylarınız için çok teşekkür ederim . Yazdıklarımı severek okumanız beni ne kadar mutlu ediyor tahmin bile edemezsiniz .. Bu yüzden iyi ki varsınız :)
Haydi bölüme geçelim o zaman ..
.
.
.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8.Gün ..
Hala daha öylece uyuyordu Karaca . Değişen hiçbir şey yoktu .
Ameliyat olalı sekiz gün olmuştu , ama o hala daha uyanmamıştı . Ruhu çekilmiş gibi , solgun yüzüyle öylece uyuyordu . Duygu benim ve Yılmaz'ın ısrarıyla dün gece zor da olsa eve gitmiş ama duramayıp bir kaç saat sonra geri gelmişti tekrar .
Aralarında gerçekten çok güçlü bir dostlu vardı . Herkesin isteyeceği türden bir dostlukları vardı . Duygu günde bir kaç kez girip sımsıkı elini tutuyordu Karaca'nın .
Ama Karaca hala daha uyuyordu .
İnsan sevdiklerinin değerini kaybedince anlıyormuş diye bir laf vardır ya hani . İşte ben o lafı harfi harfine yaşıyordum .
Karaca'yı kaybetmiştim ama kazanamamıştım da ..
Yanına hala daha girememiştim , gerçi sadece yanına değil üzerimi değiştirmek için gittiğim zaman odaya da girememiştim .
Kapıyı açmaya nasıl elim varmadıysa , yanına girmeye de cesaret edemiyordum …
Oda sadece uyuyordu . Etrafında bir sürü kabloyla , bir sürü makineyle , ağzında ona nefes aldıran bir aletle sadece uyuyordu ..
Kıyafetlerini vermişlerdi bir kaç gün önce . Ben annemin zoruyla alyansı takarken o takmamıştı hiç . Çıkan eşyaların arasından hemşirenin verdiği kolyede asılıydı alyansı ..
Parmağına takmasa da hep üzerinde taşıyormuş .. Hiç ayırmamış yanından .
Bunu görünce dayanamayıp ağlamıştım , avucumda yüzükle öylece onu izliyordum şimdi ..
Bekliyordum öylece uyanmasını..
.
.
.
12.gün..
En son sesini duyalı tam on iki gün olmuştu . Kollarıma kanlar içinde yığılalı , son kez titreyen sesiyle konuşalı on iki gün ..
