Uzun zaman oldu bu parta yazmayalı ama olsun.. Bu bölümü elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalışacağım, haberiniz olsun..
*
*
'' Sokakta yürüyordum saat dokuz civarındaydı, eve geç kalmamak için sadece yarım saat durmuştum arkadaşlarımın yanında.. Babam anneme kızmasın diye olabildiğince erken çıktım. Sonra.. ''
Elimde tuttuğum not defterime Meleğin anlattıklarını yazmaya çalışırken titrememek için sıkıyordum kendimi. Daha yeni tanışmıştık, gencecik hayat dolu güzel bir kızdı.. Hukuk fakültesi ikinci sınıf öğrencisiymiş..
Oda bir gün adalet için savaşanlardan olacakmış.. Bunu bana söylediğinde çok gururlanmıştım.
Meleğe baktığımda gözleri dolmuştu.. Sessiz kaldım.. '' Üç kişi önümü kesti.. Ne olduğunu anlamadım, çok korktum.. Sarhoş gibiydiler uyardım çekilmeleri için ama üstüme geldiler. Ben bağırınca içlerinden biri ağzımı kapattı. Çırpındım.. Direndim.. '' Ağlamaya başlamıştı, annesi ile göz göze geldik.
O da Melek gibiydi..
'' Sonra bir araba geldi.. Zorla bindirdiler beni.. B-Bana d-dokunmaya çalıştılar..''
Hıçkırdı.. Hızla elini tuttum. ''Eğer hazır değilsen anlatmak zorunda değilsin Melek.. Kendini zorlama..'' dedim.
Bana baktı ağlayarak.. ''Hayır, kurtulmak istiyorum..'' dedi.
Kafamı salladım.. Anlatmaya başladı tekrar..
'' Direndim ama izin vermedim.. Çırpındım. Arabadan kendimi atmaya çalıştım ama son anda yakaladılar beni.. Sonra bir ormana getirdiler.. Bağırdım ama kimse duymadı.. Ben çırpınıp bağırınca üzerime saldırdılar.. Bana vurdular.. Yalvardım.. Yapmayın dedim ama dinlemediler.. Ben bağırdıkça daha çok vurdular.. İçlerinden birisi tekmeledi beni..'' dedi derin bir nefes alırken.
Öfkeyle elimdeki kalemi sıktım. Melek anlattıkça daha da öfkeleniyordum..
'' Her yer kan olmuştu.. Bilincim kapanmak üzereydi.. Sesim çıkmadığı zaman dövmeyi bıraktılar. Konuşacak halde bile değildim. Her yerim acıyordu ama seslerini duyuyordum.. Bilincimi kaybedeceğimi fark ettikleri zaman korktular.. Beni orada bırakıp gittiler.. Ondan sonra da bayıldım zaten.. '' dedi yüzünü silerken..
''Peki onları görsen bir daha tanır mısın? Ya da robot resim için nasıl olduklarını anlatabilir misin?'' diye sordum.
''Onların yüzlerini ölsem unutmam.. Anlatırım..'' dedi nefret dolu sesiyle.
''Tamam Melek. Birazdan polis arkadaşlar gelecek ifadeni alacaklar bana nasıl anlattıysan onlara da anlatmanı istiyorum. Ben yanında olacağım, bir psikolog da yanımızda olacak. Çekinmene hiç gerek yok anlaştık mı? ''
''Babam.. O? Eğer duyulursa çok kızar..'' dedi endişe ile.
Annesi ile göz göze geldik.. ''Sen sadece kendini düşüneceksin. Duyulursa da duyulsun, sen suçlu değilsin. Sakın unutma. Baban hiçbir şey yapamaz ben buradayım, sen iyileşmene bak yeter. Gerisini biz düşüneceğiz. '' dedim güven veren sesimle. Gülümseyip kafasını salladı. ''Tamam Karaca abla..''
''Ben çıkıyorum birazdan polis arkadaşlarla tekrar geleceğim siz anne kız oturun biraz..'' dedim gülümseyerek.
Sert adımlarım ile odadan çıkarken Duygu yanıma gelmişti hemen. Polis memurları da öyle. '' Karaca Hanım merhaba, bizi merkezden yönlendirdiler. Komiser Deniz ben, ifade için geldim. ''
Kadının uzattığı eli sıktım. ''Memnun oldum Deniz Hanım. İfade için biraz bekleyebilir misiniz? Melek daha olanları yeni anlattı biraz kötü oldu kısa bir süre olsa bile çok iyi olur. ''
